Het buitenlandse beleid van Donald Trump draaide in hoge mate om het “America First”-principe: een nationalistische koers die wereldwijd opschudding veroorzaakte. Deze aanpak, gericht op het heronderhandelen van verdragen en het terugtrekken uit multilaterale akkoorden, betekende in de praktijk vaak een stap terug van de internationale samenwerking. Hoewel Trump volhield dat hij opkwam voor Amerikaanse belangen, botsten zijn keuzes regelmatig met die van traditionele bondgenoten en ondermijnden ze gevestigde allianties.
Parijs en Teheran: Symbolen van Verwijdering
Een duidelijk signaal van die koersbreuk kwam in 2017, toen Trump besloot uit het klimaatakkoord van Parijs te stappen. Die beslissing bracht wereldwijd verontwaardiging teweeg, vooral in Europa. Het was echter slechts een voorbode: in 2018 trok hij zich ook terug uit de Iran-deal, een overeenkomst die bedoeld was om de nucleaire ambities van Iran te temperen. Terwijl Europese landen het akkoord probeerden te redden, ondermijnden Amerikaanse sancties hun diplomatieke inspanningen, wat de spanningen in de regio fors aanwakkerde.
NAVO: Van Partnerschap naar Wantrouwen
Trump spaarde ook de NAVO niet. Hij eiste dat lidstaten hun defensiebudgetten opschroefden—een terechte oproep volgens sommigen, maar de toon waarop hij dat deed, zaagde aan de poten van wederzijds vertrouwen. Zijn publieke kritiek leidde tot onzekerheid over de Amerikaanse inzet voor de collectieve verdediging. Voormalig NAVO-secretaris-generaal Rasmussen waarschuwde dat Trumps aanpak een blijvende schaduw wierp over de trans-Atlantische relaties.
China: Handelsconflict of Nieuwe Koude Oorlog?
Een ander zwaartepunt van Trumps beleid was zijn economische confrontatie met China. Door importtarieven in te voeren op Chinese producten, wilde hij het Amerikaanse handelstekort terugdringen. Tegelijkertijd beschuldigde hij Peking van oneerlijke praktijken. Het resultaat? Een handelsoorlog die niet alleen markten verstoorde, maar ook bijdroeg aan wat sommigen nu beschouwen als een technologische koude oorlog. In de woorden van een journalist van The New York Times: “Trump legde de fundamenten voor een nieuwe, ideologisch geladen strijd.”
Nieuwe inzichten, kritische verhalen
Op vrheid.nl schrijven we over vrijheid, gelijkheid, klimaat en LHBTQ+ rechten. Altijd scherp, altijd onafhankelijk. Blijf ons volgen en mis niets!
De VN en de Lach van de Wereld
Wie herinnert zich niet Trumps toespraak voor de Verenigde Naties in 2018, waarin hij zichzelf prees voor zijn ‘ongekende’ successen? Toen de zaal begon te lachen, werd het duidelijk hoe wereldleiders zijn beleid zagen: als zelfverheerlijkend en wereldvreemd. Die lach resoneerde—niet alleen als moment van schaamte, maar als teken van de afkalvende geloofwaardigheid van Amerika onder zijn leiding.
Rusland: Verontrustende Toenadering
Trumps innige houding tegenover Vladimir Poetin bleef niet onopgemerkt. Tijdens de top in Helsinki in 2018 koos hij Poetin’s kant boven die van zijn eigen inlichtingendiensten, wat in Washington tot verbijstering leidde. Zelfs Republikeinse congresleden spraken hun zorgen uit. De vraag rees of de Amerikaanse president zich wel liet leiden door het nationale belang.
Van Escalatie tot Diplomatie: Soleimani en de Abraham-akkoorden
In 2020 liet Trump de wereld schrikken met de liquidatie van de Iraanse generaal Qassem Soleimani. Hoewel hij dit presenteerde als een daad van zelfverdediging, bracht het de regio aan de rand van oorlog. Toch kende zijn termijn ook een diplomatiek succes: de Abraham-akkoorden. Onder zijn bemiddeling normaliseerden Israël en enkele Arabische staten hun betrekkingen—een onverwachte doorbraak.
Een Tweede Kans of Verdere Vervreemding?
Met de verkiezingen van 2024 in aantocht staat de wereld opnieuw op scherp. De geopolitieke erfenis van Trump blijft controversieel. Volgens analist Fareed Zakaria is Trumps grootste impact de normalisatie van autoritair leiderschap en het afbouwen van multilaterale samenwerking. Mocht hij terugkeren in het Witte Huis, dan treft hij een complexere wereldorde aan, waarin samenwerking noodzakelijker is dan ooit.
Slotbeschouwing: Hoop of Vrees?
Trump ziet zichzelf als de man die Amerika’s plaats in de wereld herstelt. Zijn critici menen echter dat hij die plek juist heeft ondermijnd. Zijn mogelijke terugkeer in 2024 kan het internationale speelveld opnieuw opschudden. Voor velen is het afwachten—met ingehouden adem.