Verzet op de Antillen komt voort uit collectieve actie, van Francisco’s stille staking op Bonaire tot Tula’s opstand en culturele rituelen als tambú, waarin solidariteit en wederzijdse bevrijding een levend erfgoed vormen tegen onderdrukking.
De Curaçaose slavenopstand van 1795, geleid door Tula, was een belangrijke gebeurtenis op de Nederlandse Antillen. Begonnen op de plantage Knip, verzamelden veertig tot vijftig tot slaaf gemaakten zich en bevrijdden anderen. Hun tocht naar Porto Mari omvatte aanvallen op plantages en het bemachtigen van wapens en voedsel. De koloniale autoriteiten stuurden versterkingen en onderdrukten de opstand uiteindelijk. Tula en zijn medeleiders werden op 3 oktober 1795 publiekelijk geëxecuteerd. De opstand benadrukte de onderdrukking en droeg bij aan de beweging tegen slavernij in de regio.
