Bloggend over vrijheid sinds 2000.
Bloggend over vrijheid sinds 2000.
De toekenning van de Nobelprijs voor de Vrede aan María Corina Machado onthult de hypocrisie van het Westen en laat zien hoe ‘vrede’ wordt ingezet als geopolitiek wapen tegen volkeren die strijden voor zelfbeschikking en rechtvaardigheid.
De Ierse solidariteit met Palestina vindt haar wortels in gedeelde ervaringen van kolonisatie, onderdrukking en strijd om vrijheid, met Ierland als voorbeeld dat zelfs machtige imperia uiteindelijk niet onoverwinnelijk zijn.
Papiamentu belicht als taal van verzet en creativiteit, gevormd door slavernij en koloniale macht. Het toont de strijd om erkenning in onderwijs en benadrukt moedertaal als bron van emancipatie en culturele kracht.
Charles D. Lu-A-Si, Surinaams communist en verzetsman, raakte uit het Nederlandse geheugen gewist. Zijn vergeten onthult hoe kolonialisme, racisme en politieke uitsluiting de herinneringscultuur en het verzetsverhaal hebben vervormd.
Katie Halper bekritiseert het Israëlische beleid door parallellen te trekken met nazi-praktijken, benadrukt maatschappelijke steun voor geweld en wijst op de koloniale wortels van het zionisme.
Nederland presenteert zich als gidsland voor vrijheid en emancipatie, maar verhult structureel seksueel en huiselijk geweld, vaak gepleegd door witte mannen. Koloniale patronen, femonationalisme en homonationalisme versterken dit hypocriete zelfbeeld.
Medardo de Marchena gaf Curaçao en Bonaire een stem van verzet en waardigheid. Zijn pamfletten, liederen en keuze voor eenvoud tonen dat vrijheid niet van bovenaf komt, maar groeit vanuit taal, gemeenschap en zelfbewustzijn.
Roberto Martina, geboren op Curaçao, verhuisde in zijn twintiger jaren naar Nederland. Als homoseksuele man van kleur werd hij onderwijzer en LHBTQ+-activist, en strijdt hij tegen racisme en kolonialisme. Zijn verhaal belicht de uitdagingen en kracht van intersectionele solidariteit.
De wortels van het Israëlische leger liggen in koloniale terreur, etnische zuivering en paramilitaire groeperingen zoals Irgun en Lehi. Deze geschiedenis werpt een ander licht op het morele imago van de IDF en westerse medeplichtigheid, inclusief die van Nederland.
Trump beschuldigt Zuid-Afrika van witte genocide, als reactie op hun aanklacht tegen Israël. Zijn retoriek past in een bredere reactionaire beweging die antiracisme framen als bedreiging. In Nederland blijft het opvallend stil, ondanks onze koloniale verbondenheid met Zuid-Afrika.
