Astrid Elburg leidt het Herdenkingscomité Slavernijverleden, gericht op erkenning en kritische herdenking van Nederland’s slavernijgeschiedenis. Met uitdagingen zoals de betrokkenheid van NiNsee en de spanning tussen respect en kritiek, streven ze naar bewustwording en rechtvaardigheid.
Koloniale littekens bij Surinamers en Antillianen blijven voelbaar in identiteit, opvoeding en taal. Generatie-op-generatie trauma’s, culturele schaamte en hedendaags racisme verdiepen de impact. Erkenning, herstel van moedertaal en historische openheid zijn cruciaal voor heling.
Een intense beschrijving van persoonlijke worstelingen, familieproblemen, en de uitdaging om emotionele stabiliteit te vinden, terwijl de schrijver vecht tegen angst, zelfbeschadiging, en het herstelproces te midden van chaos.