Terwijl de VS zich terugtrekt uit internationale samenwerking en ontwikkelingshulp, benut China de kans om zijn invloed te vergroten. Via diplomatie, infrastructuur en groene energie verstevigt Beijing zijn positie als wereldspeler, terwijl Washington terrein verliest en zichzelf economisch en geopolitiek buitenspel zet.
De VS bevindt zich in economisch verval, terwijl BRICS-landen en China aan invloed winnen. Met groeiende ongelijkheid, verloren oorlogen en ontkenning van achteruitgang, roept dit op tot reflectie: hoe kan de werkende klasse een rechtvaardigere toekomst eisen en realiseren?
Donald Trump begint zijn tweede termijn met nieuwe handelsoorlogen. Extra tarieven op Chinese goederen en andere handelspartners escaleren economische spanningen, terwijl landen zoals China strategische tegenmaatregelen voorbereiden. Wereldwijde handelsrelaties verschuiven naar machtspolitiek en langdurige conflicten.
China daagt de kapitalistische wereldorde uit door economische groei, strategische investeringen en dedollarisering. Terwijl de Amerikaanse hegemonie verzwakt, ontstaan nieuwe machtsverhoudingen. Dit mondiale keerpunt biedt kansen én risico’s voor sociale rechtvaardigheid, afhankelijk van hoe macht en systemen zich herstructureren.
Rusland, China en India smeden nieuwe allianties om westerse sancties te omzeilen. De geopolitieke macht verschuift naar een multipolaire wereldorde, terwijl het Amerikaanse imperium wankelt. Europa zoekt naar energieonafhankelijkheid en probeert zich aan te passen aan deze realiteit.
Trump’s buitenlands beleid, gedomineerd door “America First”, leidde tot isolatie op het wereldtoneel. Van terugtrekking uit verdragen tot verzwakking van bondgenootschappen, zijn beleid veroorzaakte geopolitieke spanningen, maar bood ook nieuwe kansen, zoals de Abraham-akkoorden.