Budgetgevecht Breekt Broederschap van de Billionaires

Elon Musk noemde president Donald Trump’s “big, beautiful bill” een “walgelijk gedrocht.” En eerlijk gezegd: hij had een punt. Wat anders kun je zeggen over een begrotingsvoorstel dat de gezondheidszorg van tientallen miljoenen gewone Amerikanen wegkaapt om belastingvoordelen te geven aan miljardairs? Maar minstens zo walgelijk was de onheilige alliantie tussen Trump en Musk. Ze werden rijker, terwijl de bevolking moest toezien hoe essentiële diensten voor kinderen, ouderen, veteranen – en iedereen daar tussenin – werden wegbezuinigd.

Die relatie tussen Trump en Musk, een pact tussen twee self-made miljardairs die het systeem beweren te haten maar er intussen rijkelijk van profiteren, is deze week geëindigd in een moddergevecht op sociale media. En hoewel er meer verhalen rondzoemden – van Trumps aanval op Harvard¹ tot de duistere aanklacht tegen Kilmar Abrego Garcia² – was het vooral de Trump-Musk-breuk die alle aandacht trok.

Dat was niet alleen vanwege het theatrale karakter. Musk en Trump bestookten elkaar met beledigingen en beschuldigingen die deden denken aan een aflevering van “The Real Housewives,” compleet met scheldpartijen en kinderachtige verwijten. Sommigen omschreven het als “The Real Billionaire Bros of Washington,” al deed het eerder denken aan professioneel worstelen. Los van deze mediashow zijn vooral de diepere gevolgen van deze botsing relevant: de ethische dilemma’s, de belangenverstrengeling en de bedreiging voor democratische principes.

Om te beginnen: Musk’s merkwaardige rol als zowel ondernemer als topfunctionaris die zakelijke deals met de overheid sluit. Zijn bedrijven – SpaceX, Starlink, X, XAi, Tesla, en nog meer – hangen aan het infuus van de staat. Dat roept niet alleen ethische dilemma’s op, maar vormt ook een machtig wapen voor Trump. Volgens een rapport van de Democratie Verdedigers zijn Musk’s innige banden met de overheid een gevaarlijk precedent. Ze hebben zelfs een klacht ingediend bij het Office of Government Ethics om dit grondig te onderzoeken.

Maar dat mes snijdt aan twee kanten. Musk heeft flink geprofiteerd van zijn overheidscontracten. Nu Trump hem uitmaakt voor alles wat lelijk is, dreigt hij die lucratieve subsidies door te snijden. “Het gemakkelijkste om miljarden te besparen is alle contracten met Elon te beëindigen,” bromde Trump. En als er iemand is die bewezen heeft de macht van de staat te misbruiken voor persoonlijke vendetta’s, dan is het Trump wel.

Aan de andere kant kan Musk hard terugslaan. Als SpaceX de stekker uit zijn diensten trekt, raakt dat direct het Amerikaanse ruimtevaartprogramma. Bovendien is Musk steenrijk en juridisch fanatiek – een gevaarlijke cocktail als je de president uitdaagt. Eerdere rechtszaken hebben al laten zien dat Trump niet altijd wegkomt met zijn grillen: rechters fluiten hem terug als hij critici strafte of de wet aan zijn laars lapte.

Kortom, het is een zwaard dat aan alle kanten snijdt. Musk’s verstrengeling met de staat kan hem of Trump de das omdoen – afhankelijk van wie het hardst toeslaat. In de media wordt dit breed uitgemeten, maar wat onderbelicht blijft, is hoe Musk’s gedrag en Trumps morele failliet elkaar versterken. De ene is een ketamine-verslaafde miljardair die hallucinaties najaagt; de ander een autoritaire fantast met een hofhouding vol samenzweerders.

Volgens de New York Times³ snoepte Musk tijdens de campagne van 2024 zoveel ketamine dat zijn blaas het begaf – een bekend gevolg van langdurig gebruik. Daarnaast experimenteerde hij met ecstasy, paddo’s en een pillendoos die eruitzag als een illegale apotheek. In de Oval Office gedroeg Musk zich als een nazi in een toneelstuk. Trump, omringd door samenzweerders en neonazi-sympathisanten, vond het allemaal prima.

In een gezonde democratie zouden dit soort verhalen alarmbellen moeten doen rinkelen. Maar de mainstream media, grotendeels in handen van miljardairs, bleef vooral hangen in sensationele soundbites. Ze deden alsof Trump’s waanzin “bravoure” was en Musk’s roekeloze gedrag slechts een excentrieke uitwas. In werkelijkheid is het een symptoom van iets veel diepers: een elite die zich niets aantrekt van de democratie en de burger die het gelag betaalt.

Trumps hofhouding zit vol idioten, opportunisten en racistische charlatans: Kash Patel, Ed Martin, Paul Ingrassia, Emil Bove, Robert F. Kennedy Jr., Stephen Miller – de lijst is eindeloos en beschamend. Het probleem is niet alleen dat Trump gestoord is, maar dat hij doelbewust een kliek verzamelt die net zo gewetenloos is als hijzelf. Zoals historica Ruth Ben-Ghiat ooit zei: “Authoritarisme is de omvorming van de rechtsstaat tot de heerschappij van wettelozen.” Dat vereist volgelingen die net zo cynisch zijn.

De media blijven elke nieuwe chaos – van verkiezingsfraude-onderzoeken tot openlijke nazitermen bij het ministerie van Buitenlandse Zaken – behandelen als losse incidenten. Maar het is één patroon: de normalisering van krankzinnigheid. En zolang dat patroon niet wordt benoemd, blijven Republikeinse senatoren het allemaal goedkeuren, zonder ooit serieus stil te staan bij de schade voor het land.

Het gevaar zit ook in onszelf: elke keer dat Trump’s waanzin wordt afgedaan als een “strategische zet,” versterken we zijn illusies. Zoals commentator Ed Kilgore waarschuwde: als we deze gekte als slim bestempelen, worden zijn handlangers nog brutaler – en raken wij allemaal een beetje de weg kwijt in het volgen van hun strapatsen.

De krankzinnigheid van dit regime is geen voetnoot, het ís het verhaal. De miljardairs Musk en Trump zijn geen toevallige uitwassen, maar de logische uitkomst van een politiek systeem dat rijkdom boven alles stelt en moreel failliet is. We mogen niet wegkijken of verzachten – de democratie hangt af van onze bereidheid om de waarheid te benoemen en dit gevaar onder ogen te zien. Tijd voor een stevige, vastberaden coalitie van gezonde, fatsoenlijke mensen die deze krankzinnige miljardairsklasse durft te stoppen. Laten we dat gevecht aangaan – want het alternatief is dat we ons neerleggen bij een permanent bestuur van waanzin.

Wanneer drugs en machtsdromen samenvloeien

Het drugsgebruik van Elon Musk, zoals ketamine, ecstasy en paddo’s, gaat veel verder dan zomaar wat experimenteren. Het is verweven met zijn rechtse, autoritaire ideeën. Terwijl Musk zichzelf ziet als een soort superheld die met technologie de wereld kan overheersen, mengen deze drugs zijn waanideeën met gevaarlijke fantasieën over macht. Historisch gezien gebruikten machthebbers zoals nazi’s ook drugs om soldaten energie te geven. Vandaag zien we hoe Silicon Valley-miljardairs zoals Musk drugs gebruiken om zichzelf “superieur” te voelen, los van de gewone normen. Dit alles roept belangrijke vragen op over macht, ideologie en het gevaar dat ontstaat als middelen als ketamine in handen zijn van mensen die geloven dat ze boven de wet staan.

1. Trumps aanval op Harvard ging over de beschuldigingen dat de universiteit “anti-blank racisme” zou bedrijven in hun toelatingsbeleid, een bewering die hij kracht bijzette na het Hooggerechtshofbesluit van 2023. ↩︎
2. Kilmar Abrego Garcia, een 29-jarige inwoner van Maryland, werd in maart 2025 onverwacht gedeporteerd naar El Salvador ondanks zijn legale verblijfsstatus in de VS. Nadat hij terugkeerde, werd hij aangeklaagd voor betrokkenheid bij een grootschalige mensensmokkeloperatie. Volgens zijn advocaten was de deportatie een politiek gemotiveerde vergeldingsactie van de regering-Trump, die hem koppelde aan MS‑13 en georganiseerde smokkel zonder overtuigend bewijs. De zaak van Abrego Garcia is sindsdien een speerpunt geworden in het debat over immigratie, de macht van het presidentschap en de manipulatie van het rechtssysteem voor politieke doelen. ↩︎
3. Volgens The New York Times zou Musk tijdens de campagne van 2024 zoveel ketamine hebben gebruikt dat zijn blaas het begaf, een bekend effect van langdurig ketaminegebruik:
   The New York Times ↩︎