Meral Polat: “Echt Vrij Ben Je Pas Als Iedereen Dat Is”

Meral Polat, een veelzijdige Nederlandse actrice, theatermaakster en zangeres van Koerdisch-Turkse afkomst, werd geboren op 25 februari 1982 in Amsterdam. Ze groeide op in Zaandam, waar haar ervaringen als Koerdisch kind haar bewust maakten van ongelijkheden. Het opgroeien in een omgeving waar ze soms geen Koerdisch mocht spreken, dwong haar tot introspectie en het stellen van vragen over de wereld om haar heen.

Haar nieuwsgierigheid werd aangewakkerd door haar vader, die altijd bereid was haar vragen te beantwoorden. Deze open houding leidde haar naar de Toneelschool van Amsterdam, waar ze in 2004 afstudeerde. Haar carrière begon met deelname aan “De Gesluierde Monologen” van Adelheid Roosen in 2003, een stuk dat de intieme levens van islamitische vrouwen belichtte. Deze ervaring toonde haar de kracht van kunst om stemmen te laten horen die anders niet gehoord worden.

---

---

In haar voorstelling “En ze maakte een kind” onderzoekt Polat het thema moederschap en de maatschappelijke verwachtingen rondom vrouwen, zelfs als ze geen kinderen hebben. Ze reflecteert op haar eigen leven en de vraag of ze kinderen wil, en concludeert dat het goed is zoals het is.

Naast haar theaterwerk is Polat actief als zangeres. Ze werkte aan een album met Koerdische liedjes, opgenomen in Istanbul, waarmee ze zich verzet tegen onderdrukking door in het Koerdisch te zingen. Haar muziek is een middel om haar culturele identiteit te vieren en te delen met een breder publiek.

Wat is vrijheid?

Polat’s werk richt zich vaak op thema’s zoals vrouw-zijn en onderdrukking. Ze benadrukt dat vrouwen wereldwijd worden onderdrukt en dat echte vrijheid pas bereikt wordt als iedereen vrij is. Haar kunst is een middel om deze boodschap over te brengen en bij te dragen aan sociale verandering.

Haar carrière is een voorbeeld van hoe kunst kan dienen als platform voor onderdrukte stemmen en kan bijdragen aan het bevorderen van vrijheid en gelijkheid. Polat’s toewijding aan haar culturele roots en haar inzet voor sociale rechtvaardigheid maken haar tot een inspirerende figuur in de Nederlandse kunstwereld.

Een Reis naar Istanbul: Het Nieuwe Geluid van Meral Polat

Meral Polat reisde naar Istanbul, samen met haar trio en vaste geluidsman Anthony Kappel, om een nieuw hoofdstuk in haar muzikale carrière te voltooien. De reis vormde het sluitstuk van het tweejarige Fast Forward-traject van het Fonds Podiumkunsten, dat Polat de ruimte gaf om haar artistieke horizon internationaal te verbreden. In Istanbul werkte ze met lokale muzikanten en dompelde ze zich onder in de rijke muziektradities van de stad waar Oost en West elkaar ontmoeten.

De Stad als Inspiratiebron

Istanbul, een historische en culturele smeltkroes, bood Polat en haar team een andere kant van Turkije dan de regio Dersim, de geboortestreek van haar ouders. De stad is het epicentrum van de Turkse muziekindustrie, met ultramoderne opnamestudio’s en een bruisende jazzscene. In een studio in het Beşiktaş-district werkte Polat samen met muzikanten die, net als zij, diep geworteld zijn in tradities maar tegelijkertijd openstaan voor experimenten.

De reis was niet alleen een artistieke uitdaging, maar ook een kans om nieuwe muzikale horizonten te verkennen. Polat werkte bijvoorbeeld met saxofonist Can Ömer Uygan, een prominente naam uit de jazzscene, en Murat Ertel, bekend van de psychedelische band Baba Zula. Het resultaat? Een unieke mix van traditionele klanken en moderne composities.

Het Fast Forward-traject: Ruimte om te Groeien

Het Fast Forward-programma bood Polat de tijd en middelen om zich te ontwikkelen als zangeres, componiste en artistiek leider. “Ik heb een fundament gelegd om internationaal samenwerkingen aan te gaan en mijn artistieke visie verder te verfijnen,” reflecteerde ze. Dankzij dit traject kon ze diepgaande verbindingen aangaan met muzikanten en professionals uit verschillende disciplines en haar band naar een nieuw niveau tillen.

De onverwachte dood van haar vader in 2020 speelde een cruciale rol in haar muzikale pad. Zijn gedichten in het Koerdisch en Turks vormden de basis voor veel van haar teksten. “Het voelde als een manier om zijn stem voort te laten leven,” aldus Polat. Tegelijkertijd doken er uitdagingen op, zoals taalbarrières en logistieke problemen, die haar sterker maakten als artiest en leider.

Taal, Identiteit en Experiment

Polat zingt in zowel het Koerdisch als het Turks, een keuze die soms gevoelig ligt in beide gemeenschappen. Toch blijft ze trouw aan haar visie. “Achter de taal schuilen klanken, frequenties en emoties die universeel communiceren,” zegt ze. Dit weerspiegelt zich in haar debuutalbum Ez Kî Me (Wie Ben Ik), waarin bluesy grooves, oriëntaalse vocalen en onvoorspelbare jazzritmes samenkomen.

De combinatie van traditionele invloeden en moderne klanken maakt haar muziek toegankelijk en vernieuwend. Terwijl haar trio nieuwe mogelijkheden verkent, zoals de toevoeging van blaasinstrumenten en psychedelische snaren, blijft de kern van haar muziek geworteld in verhalen over identiteit, trauma en hoop.

Vooruitkijken naar de Toekomst

Met haar stichting Babisko wil Polat nieuwe projecten opzetten die haar erfgoed en artistieke ontwikkeling combineren. Haar eerste album heeft internationaal erkenning gekregen, en met de nieuwe muziek uit Istanbul zet ze haar zoektocht naar verbinding en vernieuwing voort. De reis naar Istanbul heeft niet alleen nieuwe deuren geopend, maar ook haar visie bevestigd: muziek is een krachtig middel om verhalen te vertellen, trauma’s te helen en mensen te verbinden.