Musk beweert dat DOGE “de democratie herstelt van de dictatuur van de bureaucratie”. Maar in werkelijkheid draait het om één ding: absolute controle. Geen checks and balances, geen publieke verantwoording—alleen de grillen van een miljardair die de regels herschrijft in zijn eigen voordeel.
Dit is geen excentrieke zakenman met een paar radicale ideeën. Dit is een ideologische machtsgreep, een technocratische dictatuur waarin Musk en zijn medemiljardairs bepalen wie er leeft, wie er sterft en wie er welkom is in hun toekomst. Dit is geen sciencefiction. Dit is geen doemscenario. Dit gebeurt nu.
Van Twitter tot Technocratische Dictatuur
In december 2022 liet Musk steeds duidelijker blijken dat hij “het woke mind virus” als een fundamentele bedreiging voor de beschaving zag—een ziekte die uitgeroeid moest worden. Voor hem staat empathie gelijk aan zwakte, en vormen sociale rechtvaardigheid, diversiteit en zorg voor de kwetsbaren obstakels die de vooruitgang vertragen. Waar velen zijn uitspraken afdoen als een cultureel-politiek gevecht tegen progressieve waarden, schuilt er een diepere en gevaarlijkere ideologie achter. Musk’s kruistocht tegen “woke” is geen oppervlakkige aanval op politieke correctheid; het is een berekende poging om medeleven en solidariteit uit te schakelen. Zijn toekomstvisie is niet die van een inclusieve samenleving, maar van een door hem ontworpen wereld waarin hij beslist wie er een plaats verdient en wie wordt buitengesloten—of erger nog, geëlimineerd.
De Marskolonie als Eugenetisch Project
Elon Musk’s droom om een kolonie op Mars te bouwen wordt vaak gepresenteerd als een heroïsche poging om de mensheid te redden—een back-upplan voor als de aarde onbewoonbaar wordt. Maar achter deze futuristische retoriek schuilt een sinistere ondertoon. Zijn Marsmissie is geen altruïstisch project, maar een eugenetisch experiment. Musk wil niet zomaar mensen naar Mars brengen; hij wil bepalen wie het recht heeft om daar te leven.
Dit verlangen naar selectie past in een bredere ideologie waarin vooruitgang wordt gezien als iets wat alleen mogelijk is wanneer “inferieure” elementen uit de samenleving worden verwijderd. De vraag die Musk impliciet stelt is niet “Hoe redden we de mensheid?” maar “Welke mensen zijn het waard om gered te worden?”
Zijn bewondering voor extreemrechtse denkers en zijn actieve steun aan figuren zoals Tommy Robinson en andere haatzaaiers laten zien dat zijn ideale toekomst niet inclusief is. Hij flirt openlijk met ideeën die diep geworteld zijn in witte suprematie en eugenetica. Zijn obsessie met intelligentie als maatstaf voor waarde—iets wat hij meermaals heeft laten doorschemeren in zijn uitspraken over IQ en genetica—suggereert dat hij een wereld voor zich ziet waarin alleen de “sterksten” overleven.
Dit sluit aan bij een lang bestaande, gevaarlijke gedachtegang in de geschiedenis van technocraten en miljardairs: dat de toekomst niet voor iedereen is, maar slechts voor een geselecteerde elite. In Musk’s geval lijkt die elite opvallend veel op zichzelf en zijn zakenpartners—blank, rijk, libertair en wars van sociale verantwoordelijkheid.
Maar hoe creëer je een utopie voor de ‘juiste’ mensen? Door eerst de ‘verkeerde’ mensen te elimineren. Dit hoeft niet noodzakelijkerwijs door openlijk geweld te gebeuren. Sociale uitsluiting, het ontmantelen van overheidsprogramma’s, de vernietiging van arbeidsrechten en het creëren van een vijandige samenleving voor iedereen die niet in zijn toekomstbeeld past, kunnen net zo effectief zijn. Musk’s invloed op het overheidsbeleid, zijn kruistocht tegen “woke” en zijn controle over sociale netwerken zoals Twitter zijn allemaal stappen in dezelfde richting: het systematisch verzwakken van democratische structuren en sociale bescherming, zodat enkel de “gekwalificeerden” overblijven.
Zijn Marsvisie is daarmee niet een nieuwe frontier voor de mensheid, maar een experiment in sociale zuivering, waarbij hij bepaalt wie mee mag en wie achterblijft op een aarde die hij zelf helpt te verwoesten.
Twitter als Wapen voor Radicalisering
De eerste stap in Musk’s strategie? Dehumanisering. En Twitter bleek het perfecte wapen om dat doel te bereiken.
Sinds zijn overname in 2022 heeft Musk systematisch de controlemechanismen van het platform ontmanteld. Moderatie werd afgeschaft, extremisten werden teruggehaald en de algoritmes werden aangepast om haatzaaierij en desinformatie te belonen. Dit was geen ondoordachte misstap, geen louter financiële vergissing of naïeve poging om “vrijheid van meningsuiting” te herstellen. Het was een bewuste strategie om Twitter om te vormen tot een propagandakanaal waarin de meest radicale en polariserende stemmen ongehinderd hun invloed konden uitbreiden.
Fascistische regimes beginnen altijd met het vernietigen van empathie. Eerst wordt mededogen afgedaan als naïef of gevaarlijk. Vervolgens worden bepaalde groepen ontmenselijkt: vluchtelingen worden een “plaag”, activisten worden “staatsvijanden”, minderheden worden “een bedreiging voor onze cultuur”. Tot slot wordt geweld tegen deze groepen steeds verder genormaliseerd. Wat eerst een controversiële mening was, wordt plots een gangbare gedachte, en voordat iemand het doorheeft, wordt de stap naar daadwerkelijke onderdrukking of uitroeiing als onvermijdelijk voorgesteld.
Musk weet precies wat hij doet. Door Twitter om te vormen tot een radicaliseringsmachine bereidt hij de samenleving voor op het accepteren van onmenselijk beleid. Hij creëert een digitale ruimte waarin haat en desinformatie niet alleen worden toegestaan, maar actief worden aangemoedigd. Dit platform functioneert nu als een wereldwijd rekruteringscentrum voor extremisten, een plek waar complottheorieën zich razendsnel verspreiden en waar de meest destructieve ideologieën steeds dieper doordringen in het maatschappelijke debat.
Maar Twitter was slechts het begin. Terwijl de wereld zich richtte op de chaos binnen het platform, werkte Musk achter de schermen aan een veel grotere machtsgreep: de infiltratie van de Amerikaanse overheid. Twitter was slechts een testfase, een voorproefje van wat er gebeurt als hij volledige controle krijgt over een systeem. De tactieken die hij gebruikte om Twitter te transformeren in een speeltuin voor extremisme, paste hij later toe op iets veel groters—de kern van de Amerikaanse staat zelf.
DOGE: Musk’s Schaduwregering
Het begon als een luchtige opmerking tijdens een exclusief benefietdiner in 2023, waar enkel de ultrarijken met een entreeprijs van $50.000 per persoon toegang kregen. Tussen de gangen door sprak Elon Musk over zijn groeiende frustratie met de federale overheid. Hij had al laten zien hoe je een log bedrijf kon ‘hervormen’ door Twitter op agressieve wijze te strippen van personeel en beleid. Waarom zou hij datzelfde niet kunnen doen met de Amerikaanse bureaucratie? Wat als hij de macht had om massaal ambtenaren te ontslaan, financiering stop te zetten en beleid rechtstreeks te sturen?
Die avond werd het idee van het Department of Government Efficiency (DOGE) geboren. Wat begon als een concept in een kamer vol miljardairs en invloedrijke politieke strategen, groeide binnen enkele maanden uit tot een gecoördineerde operatie die de federale overheid infiltreerde.
DOGE’s tactiek was meedogenloos en zorgvuldig uitgevoerd. Musk’s team wist dat directe confrontatie weerstand zou oproepen, dus ze kozen voor een sluipende aanpak:
• Overname van de personeelsafdeling – Musk’s team kreeg controle over het Office of Personnel Management (OPM), de instelling die verantwoordelijk is voor het aanstellen en ontslaan van federale ambtenaren. Via interne e-mailsystemen werden ambtenaren onder druk gezet om vrijwillig te vertrekken. Degenen die weigerden, werden doelwit van ontslagrondes en bureaucratische sabotage.
• Infiltratie van digitale infrastructuur – Musk’s technici kregen toegang tot vitale overheidsdatabases, waaronder de systemen van de Sociale Zekerheid en de Belastingdienst (IRS). Hierdoor konden ze niet alleen geldstromen in kaart brengen, maar ook financiering afsluiten en beleid saboteren.
Met een ongekende snelheid kreeg DOGE controle over de kern van de federale bureaucratie. Beleidsmakers en ambtenaren waren totaal overrompeld. Niemand had voorzien dat een miljardair met een grenzeloos ego zich simpelweg een weg naar binnen zou hacken en zichzelf zou installeren als de ongekozen bewaarder van de Amerikaanse staat.
Musk had eerder al laten zien wat hij met een bedrijf als Twitter kon doen—nu paste hij dezelfde methoden toe op de federale overheid. Maar waar de ineenstorting van Twitter ‘slechts’ een sociale en economische impact had, zou de vernietiging van de Amerikaanse bureaucratie gevolgen hebben voor de hele wereld.
Waarom Wegkijken Geen Optie Is
Dit is geen traditionele bezuinigingsoperatie. Dit is een bewuste strategie om de federale overheid te verlammen en te herstructureren volgens de grillen van een man die gewend is bedrijven te runnen als persoonlijke koninkrijken.
De parallellen met Musk’s overname van Twitter zijn angstaanjagend. Toen hij Twitter in 2022 kocht, ontsloeg hij 75% van het personeel, schrapte hij moderatiebeleid en liet hij het platform vollopen met desinformatie en haatzaaierij. Nu past hij exact dezelfde methode toe op de Amerikaanse staat: massale ontslagen, het ontmantelen van bescherming voor burgers en het overnemen van digitale infrastructuur.
De Desastreuze Gevolgen van Musk’s Machtsovername
De impact van Musk’s infiltratie in de overheid reikt veel verder dan de bureaucratische herstructurering waar hij zich op beroept. Dit is geen poging tot efficiëntieverbetering, geen slimme herziening van verouderde systemen. Dit is het systematisch afbreken van essentiële maatschappelijke structuren, waardoor de meest kwetsbare mensen het hardst worden getroffen.
Een van de eerste slachtoffers is de sociale zekerheid. Miljoenen Amerikanen vertrouwen op uitkeringen en sociale vangnetten zoals de Social Security Administration en de Medicare- en Medicaid-programma’s. Musk’s team heeft directe toegang gekregen tot financiële databases en beleidsmechanismen, waardoor ze financiering kunnen stopzetten of drastisch beperken. Dit betekent dat ouderen, mensen met een handicap en kwetsbare gezinnen opeens zonder ondersteuning komen te zitten, simpelweg omdat Musk vindt dat de staat “efficiënter” moet functioneren.
Ook de klimaatregulering staat op de nominatie om te verdwijnen. Programma’s die gericht zijn op de transitie naar duurzame energie, het tegengaan van ontbossing en het reguleren van industriële vervuiling worden onder Musk’s regime als “onnodige kostenposten” gezien. Zonder democratisch debat of enige transparantie worden budgetten geschrapt en beleidsmaatregelen teruggedraaid. Dit is niet alleen een ecologische ramp, maar ook een directe bedreiging voor de volksgezondheid en de leefbaarheid van toekomstige generaties.
Daarnaast worden justitiële en handhavingsinstanties ernstig ondermijnd. Het verzwakken van federale opsporingsdiensten en toezichtorganen betekent dat corruptie en machtsmisbruik vrij spel krijgen. Zonder sterke instituten die wetgeving handhaven, wordt de rechtsstaat uitgehold en ontstaat er een samenleving waarin degenen met geld en invloed—zoals Musk zelf—de regels bepalen.
Musk’s filosofie is eenvoudig: vernietigen, kijken wat er kapotgaat en alleen herstellen wat hem persoonlijk uitkomt. Hij runt de Amerikaanse overheid alsof het een techbedrijf is, waar werknemers zonder pardon worden ontslagen en systemen willekeurig worden afgebroken om te zien welke het meest gemist worden. Maar een samenleving is geen bedrijf. Dit is geen “disruptieve innovatie”. Dit is een technocratische staatsgreep, waarbij democratische processen worden vervangen door de grillen van een miljardair zonder enige verantwoording af te leggen.
De Gevaarlijkste Man Ter Wereld?
Musk beweert dat DOGE “de democratie herstelt van de dictatuur van de bureaucratie”. Maar laten we eerlijk zijn: dit gaat niet over democratie herstellen. Dit gaat over macht concentreren in de handen van één man, zonder checks and balances, zonder publieke verantwoording.
Musk is geen excentrieke miljardair met een paar vreemde ideeën. Hij is een ideoloog die doelbewust werkt aan het vernietigen van sociale cohesie en democratische structuren.
Zijn oorlog tegen empathie en zijn machtsgreep in de federale overheid zijn geen op zichzelf staande incidenten. Ze zijn onderdeel van een groter plan: een technocratische dictatuur waarin Musk en zijn medemiljardairs bepalen wie er leeft, wie er sterft en wie er welkom is in hun dystopische toekomst.
Dit gebeurt nú.
Maar niets is onvermijdelijk. Musk’s macht groeit omdat hij ongehinderd zijn gang kan gaan. Dat kan veranderen als we zijn invloed niet langer accepteren. Politieke tegenmacht, onafhankelijke media en economische boycotten zijn geen loze woorden—ze zijn noodzakelijk om te voorkomen dat één man onze toekomst bepaalt.