In een krachtig gebaar van solidariteit heeft Cuba aangekondigd opnieuw een medisch team naar Haïti te sturen om de slachtoffers van orkaan Matthew bij te staan. De storm, die honderden levens eiste en duizenden mensen dakloos achterliet, heeft het land diep geraakt.
Het nieuwe team bestaat uit 38 artsen, gespecialiseerd in rampenbestrijding en noodhulp, en maakt deel uit van de internationaal gerenommeerde Henry Reeve Brigade. Deze brigade, geroemd om haar snelle inzet bij wereldwijde rampen, staat bekend om haar doortastende hulpverlening op de moeilijkst bereikbare plekken.
De Cubaanse autoriteiten brachten het nieuws via een persverklaring op de nationale televisie. De artsen zullen zich voegen bij de al aanwezige groep van circa 600 Cubaanse medici, die sinds 1998 onafgebroken in Haïti actief zijn. Wat begon als een noodmissie na orkaan Georges, groeide uit tot een langdurige samenwerking, met name versterkt na de verwoestende aardbeving van 2010 in Port-au-Prince.
“Voor ons is dit geen gewone opdracht, maar een roeping,” aldus een van de Cubaanse artsen. “We zijn hier om te doen wat menselijk is—om levens te redden en hoop te brengen aan mensen die alles zijn kwijtgeraakt.”
De inzet van Cuba onderstreept opnieuw de onwankelbare toewijding van het land aan internationale humanitaire hulp. Terwijl orkaan Matthew een spoor van vernieling achterliet, trekken de Cubaanse artsen, gedreven door vakmanschap en mededogen, naar de meest afgelegen dorpen van Haïti—juist daar waar de nood het hoogst is.
Deze actie is een nieuw hoofdstuk in de hechte relatie tussen Cuba en Haïti, gesmeed in tijden van tegenspoed en versterkt door jarenlange samenwerking bij natuurrampen. Het is een voorbeeld van pure solidariteit—iets waar de wereld nog veel van kan leren.
Wat deze inzet bijzonder maakt, is dat ze voortkomt uit een principe dat dieper gaat dan diplomatie of geopolitiek. Hier is geen sprake van hulp van bovenaf, maar van mensen die anderen tegemoetkomen als gelijken, gedreven door het simpele besef dat niemand het alleen redt. In een wereld waarin structuren vaak falen, blijkt echte solidariteit niet uit beleidsnota’s, maar uit handen die wonden verzorgen, uit aanwezigheid waar niets te winnen valt behalve vertrouwen. Het is deze vorm van onvoorwaardelijke steun—van mens tot mens—die hoop biedt op een ander soort wereldorde: eentje waarin zorg en wederkerigheid niet de uitzondering zijn, maar het uitgangspunt.
