Bloggend over vrijheid sinds 2000.
Bloggend over vrijheid sinds 2000.
Nederland presenteert zich als gidsland voor vrijheid en emancipatie, maar verhult structureel seksueel en huiselijk geweld, vaak gepleegd door witte mannen. Koloniale patronen, femonationalisme en homonationalisme versterken dit hypocriete zelfbeeld.
Errico Malatesta doorzag in 1922 dat Mussolini’s fascisme geen revolutie was, maar een bondgenootschap tussen elites en geweld. Zijn waarschuwingen tegen autoritarisme en parlementaire illusies blijven ook vandaag onheilspellend relevant.
Kleine, extreemrechtse groepen zoals de Geuzenbond versterken hun invloed via symboliek, internationale netwerken en online werving. Wat lijkt op losse nationalistische acties blijkt een doordachte strategie om radicalisering te verankeren in Nederland en Vlaanderen.
Glinsterende feesten verhullen de scheuren van een vervagend imperium. Van verloren oorlogen tot ecologische crises: het kapitalistische spektakel nadert zijn einde, terwijl in de schaduw ruimte groeit voor verbondenheid en een nieuwe samenleving.
Marlene Dumas verweeft verlangen, trots en kwetsbaarheid in haar portretten, die fluïde seksualiteit en queer zichtbaarheid vieren. Haar werk balanceert tussen intiem en politiek, en vormt een krachtig, stil verzet tegen homofobie.
Macht en moraal grijpen elkaar stevig vast in het verzet tegen huwelijken tussen mensen van gelijk geslacht – vaak als excuus om oude gezagsstructuren, religieuze regels en nationalistische dromen weer van stal te halen.
Autoritaire bewegingen in de VS criminaliseren LHBTQ+-personen, met name transpersonen. Wetgeving in staten als Florida en Texas valt direct de rechten en veiligheid van deze gemeenschappen aan. Grassrootsbewegingen bieden verzet en solidariteit door middel van queer netwerken.
Nicholas Carr onthult in The Shallows hoe digitale technologieën ons denkvermogen ondermijnen: oppervlakkigheid, versnippering en impulsiviteit nemen het over. Zijn werk zet aan tot bewustzijn over aandachtverlies, en vormt de cruciale eerste stap richting diepgaandere, structurele kritiek.
Bob Vylan en Iers raptrio Kneecap veroorzaakten felle controverse op Glastonbury door politieke slogans over Israël en Palestina, wat meer ophef opleverde dan de humanitaire crisis in Gaza – een onthullende spiegel van westerse hypocrisie.
Een voormalig realityster als transportminister bevordert gezinsidealen via infrastructuurbeleid. Subsidies worden toegekend op basis van geboortecijfers en huwelijk, terwijl afwijkende levenskeuzes—zoals kinderloosheid of alternatieve gezinsvormen—gepolitiseerd en uitgesloten raken.
