De motie-Becker legt diepgewortelde problemen in politiek en samenleving bloot: stigmatisering, discriminatie en de voortdurende tweederangsstatus van Nederlanders met een migratieachtergrond. Het onthult een zorgwekkende verschuiving naar controle en uitsluiting, terwijl zogenaamd sociale partijen hun electoraal opportunisme tonen.
Esther Ouwehand bekritiseert het kabinet-Schoof tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen vanwege het gebrek aan rechtvaardig beleid voor asielzoekers, kwetsbare groepen, en het klimaat. Ze eist structurele oplossingen en betere toekomstgerichte plannen.
GroenLinks verzet zich tegen de EU-Turkijedeal, die ernstige humanitaire problemen veroorzaakt. Politieke partijen zoals VVD en CDA verschuiven naar een radicalere positie, wat leidt tot problematische migratieovereenkomsten met onveilige landen zoals Libiƫ.