Over queer liefde, patriarchale regels en de film Parade – In een wereld die liefde het liefst verpakt in heteronormatieve strikjes – witte jurken, ringrituelen, Valentijnsbonbons – is queer liefde allesbehalve vanzelfsprekend. En juist daarom is ze zó radicaal mooi. Queer liefde is geen imitatie van de norm. Ze is een ander soort verbinding. Een andere manier van zorgen, verlangen, leven. En precies daarin schuilt haar kracht: ze verstoort, bevraagt, bevrijdt.
Dat voel je in elke seconde van de nieuwe documentaire Parade: Queer Acts of Love & Resistance (2025), van de Canadese regisseur Noam Gonick. Een zintuiglijke ode aan queer activisme – van de eerste protestmarsen in de jaren ’70 tot de poëtische kracht van Two-Spirit stemmen vandaag, die liefde zien als zowel thuis als strijdmiddel.
Liefde die niet stilletjes sterft
Er is een scène die in je ribben blijft steken. Het is 1971. De lucht is grijs, de regen valt genadeloos. Toch loopt een groep queer mensen hand in hand door de straten van Ottawa tijdens de “We Demand”-mars. De wind slaat in op hun protestborden. En toch – ze blijven lopen. Op hun karton staat: We will not hide our love away.
Dat is geen romantisch tafereel. Dat is rebellie. In een tijd waarin queer liefde onzichtbaar moest zijn – strafbaar, verzwegen – is samen de straat op gaan een daad van ongekende moed. Het zegt: wij zijn hier. Wij houden van elkaar. En we weigeren ons te verstoppen.
Queer liefde breekt hokjes open
Parade laat zien: liefde hoeft geen vuist te zijn om revolutionair te zijn. Soms is het een omhelzing die je bij elkaar houdt. Een gekozen familie die je opvangt als je biologische familie dat niet doet. Samen koken. Elkaar verzorgen. Rouwen, lachen, genezen. Queer liefde is zorg in een wereld die je liever kapot zwijgt.
Het patriarchaat wil liefde in dienst stellen van orde. Van bezit, van bloedbanden, van economische efficiëntie. Denk aan het huwelijk als belastingconstructie. Denk aan het kerngezin als ideaalplaatje. Maar queer liefde wijkt af. Ze kiest voor aandacht boven eigendom. Voor solidariteit boven controle. Voor gemeenschap boven conventie. En dat maakt haar allesbehalve onschuldig. Ze is, zonder pardon, een bedreiging voor de status quo.
Waarom dit ertoe doet
Pride 2025 draagt het thema LOVE. Liefde – het klinkt zacht, veilig, bijna neutraal. Hartjes, regenbogen, knuffels: symbolen die inmiddels hun weg hebben gevonden naar winkelstraten en bedrijfscampagnes. Maar laten we niet vergeten: voor queer mensen is liefde nooit vrijblijvend geweest. Nooit ‘gewoon’ liefde. Ze was altijd beladen, bevochten, gevaarlijk. Iets om voor te fluisteren, voor te vluchten, voor te vechten.
Queer liefde werd eeuwenlang verboden door wetten, pathologisering, religie. Ze werd weggeschreven uit schoolboeken, uit families, uit de geschiedenis. Elke kus in het openbaar, elk liefdesverhaal buiten het script van man-vrouw-kind-hond, werd als afwijking gezien. En nog steeds is queer liefde kwetsbaar. Niet alleen in landen waar je er wettelijk voor gestraft wordt, maar ook hier – in subtiele wetten, uitsluitende zorgsystemen, of haatdragende retoriek in talkshows en commentaren.
Daarom is het essentieel dat we liefde blijven claimen als wat ze ook is: een daad van verzet. Niet alleen tijdens Pride, maar juist op gewone dagen. In de manier waarop we kiezen voor elkaar, voor andere vormen van zorg, voor gezinnen die niet draaien om bloed, maar om keuze. In hoe we onze vrienden tot familie maken, hoe we veiligheid bouwen in onveilige werelden, hoe we blijven bestaan tegen de norm in.
“Liefde is ons gereedschap én onze houvast. Ze is een manier van overleven én van dromen. Van zeggen: dit is mijn lichaam, mijn hart, mijn verhaal – en niemand schrijft het voor mij.”
Dus ja, LOVE is een prachtig thema. Maar alleen als we het durven invullen op onze eigen voorwaarden. Wild, rommelig, prachtig, pijnlijk, queer.
Wat mensen zeggen over Parade
De reacties op Parade: Queer Acts of Love & Resistance zijn niets minder dan lovend. Regisseur Noam Gonick noemt het “een gidsboek voor de toekomst,” en benadrukt hoe belangrijk het is om queer archieven zichtbaar te maken: “We wilden de kijker terugbrengen naar de straat, naar de plek waar onze rechten zijn bevochten – om de energie, het geluid en de kracht van die momenten opnieuw te voelen.” Producent Justine Pimlott voegt daaraan toe: “Veel mensen kennen deze geschiedenis niet – ook binnen onze eigen gemeenschap. Dit verhaal móét verteld worden, en wel door de mensen die het zelf hebben meegemaakt.” Parade wordt geprezen als “onverschrokken, razend, hoopvol”—een film die niet alleen terugblikt, maar ook vooruit wijst. Een onmisbaar eerbetoon aan activisme, gemeenschap en de kracht van queer liefde.
Wat kun jij doen?
- Bekijk Parade: Queer Acts of Love & Resistance. Check de festivals of vertoningen in Nederland.
- Vertel je verhaal. Wanneer werd jouw liefde een vorm van protest? Hoe ziet zorg er in jouw queer community uit?
- Publiceer mee. Wil je iets delen over queer liefde, activisme of chosen family op vrheid.nl? Stuur ons je tekst, beeld of kunstwerk. Mail naar info[at]vrheid[dot]nl
Liefde is verzet
Liefde is geen luxeproduct. Geen privézaak. Zeker niet als je buiten de norm leeft. Liefde is iets dat we moeten blijven uitvinden. Beschermen. Samen maken. Elke dag opnieuw. Zoals de mensen in Parade. Zoals zovelen van ons vandaag.
Dus nee – we gaan haar niet verstoppen. We zetten haar in het volle licht. Op straat, online, in ons dagelijks bestaan. Als troost. Als woede. Als vuur.
Want liefde is verzet. En verzet? Dat is pure liefde.
