Zeventien jaar geleden ontvluchtte regisseur Nahid Persson Iran. Toen ze enkele jaren geleden terugkeerde, werd ze geconfronteerd met de verontrustende realiteit van haar land: wijdverspreide prostitutie, immens drugsgebruik en een samenleving in chaos.
In haar film volgt Persson het dagelijkse leven van twee vrouwen, Minna en Fariba, beide prostituees en drugsverslaafd. Hun leven is een voortdurende strijd. In een maatschappij waar vrouwenrechten vrijwel niet bestaan, is het dagelijks overleven al een uitdaging, maar voor vrouwen die op straat mannen zoeken, is het bijna onmogelijk. De dubbele moraal in de samenleving is schrijnend.
“De schokkende aanblik van een land dat in moreel en sociaal verval is geraakt, was een wake-up call voor Persson. Ze besloot deze harde realiteit vast te leggen door het verhaal van twee vrouwen te vertellen.”
Hoewel prostitutie en overspel in Iran verboden zijn, is het toch wijdverbreid. Elke dag staan deze vrouwen voor de keuze: hun jonge kinderen alleen thuislaten of meenemen terwijl ze klanten bedienen. Veel mannen omzeilen de islamitische wet door tijdelijk te trouwen, een zogenaamde sighe, die variabel kan duren van enkele uren tot tientallen jaren.
Fariba sluit een dergelijk tijdelijk huwelijk met haar buurman Habib. Voor hem is de sighe een religieuze daad, bedoeld om voor arme vrouwen te zorgen. Dankzij dit huwelijk lukt het Fariba om in zes maanden van haar verslaving en prostitutie af te komen, maar de prijs is hoog: ze wordt door de buurman niet meer toegestaan om naar buiten te gaan.
“De tijdelijke huwelijken zijn een schrijnend voorbeeld van hoe religieus misbruik wordt ingezet om uitbuiting te rechtvaardigen, terwijl vrouwen als Fariba een hoge prijs betalen voor hun overleving.”
Het verhaal van Minna en Fariba weerspiegelt de bredere realiteit van Iran: een patriarchale samenleving waarin religieuze wetten vrouwen onderdrukken en een diepe sociale en economische crisis voortwoekert.