Na een lange werkdag trekken veel Californiërs naar het strand om te ontspannen. De oceaangolven en zandstranden zijn voor iedereen – jong en oud, rijk en arm – een plek om te genieten. Maar deze open toegang staat onder druk. Rijke huiseigenaren met villa’s aan zee proberen de publieke stranden te privatiseren en de toegang te beperken.
“Dit Strand is Privé!” – De Strijd om Toegang
Klachten stromen binnen bij de California Coastal Commission. Er zijn steeds meer meldingen van beveiligers, ingehuurd door vermogende huiseigenaren, die mensen wegsturen van publieke stranden met de claim dat ze op privéterrein zouden zijn. Een man meldde dat hij op Escondido Beach in Malibu bijna direct na aankomst werd weggestuurd door een beveiliger. Bij een volgende poging werd de sheriff erbij gehaald en werd hij met een boete bedreigd.
Dit soort incidenten zijn geen uitzondering. Huiseigenaren proberen hun stranden op allerlei manieren privé te maken: sommigen vragen $40 om toegang te krijgen, anderen verbieden surfen voor wie geen bewoner of bekende van een bewoner is. Zelfs publieke toegangswegen worden geblokkeerd met borden die bezoekers intimideren met waarschuwingen tegen “overtreding”.
Intimidatie en Discriminatie aan de Kust
Noaki Schwartz, medewerker van de California Coastal Commission, werd na klachten naar Escondido Beach gestuurd om de situatie te onderzoeken. Ze werd direct door een beveiliger bedreigd met een boete van $1.500 en gevraagd te vertrekken. Ondanks dat ze duidelijk kon aantonen dat ze zich op publiek terrein bevond, bleef de beveiliger volhouden dat het gebied privé was en haalde hij zelfs de sheriff erbij.
Stranden horen van iedereen te zijn, maar worden door intimidatie en machtsmisbruik langzaam ontoegankelijk voor de gewone burger. Dit is geen toevallige fout; het is een bewuste poging om de publieke ruimte te privatiseren.
Dit is niet alleen een kwestie van wie waar mag zonnebaden; het gaat om een steeds verdergaande scheiding van rijk en arm langs de kust. Volgens Sara Wan, al jarenlang campagnevoerder voor publieke toegang, is wat hier gebeurt pure intimidatie van de gewone burger. “De mensen die van het strand worden gestuurd, zijn niet de bewoners van Malibu, maar mensen uit de stad,” zegt ze. “De rijken willen de publieke ruimte voor zichzelf houden.”
De Wet ter Bescherming van Publieke Toegang
Ondanks initiatieven om de toegankelijkheid te verbeteren, zoals gedrukte en digitale kaarten en apps die toegangswegen naar publieke stranden aangeven, blijft de strijd voor open toegang moeizaam. In 2014 kreeg de commissie meer macht toen een wet werd aangenomen die boetes van $11.250 per dag mogelijk maakt voor huiseigenaren die de regels overtreden.
Dit heeft geleid tot meer samenwerking van huiseigenaren. Hoewel er nog geen boetes zijn uitgedeeld, zijn waarschuwingen vaak voldoende geweest om overtredingen te beëindigen. Toch zou de toegang nog beter kunnen worden gegarandeerd als de lokale sheriffs beter op de hoogte waren van de wetgeving en deze ook actief zouden handhaven.
“Of het nu gaat om toegang tot stranden, wandelpaden of andere publieke ruimtes, dit raakt aan een fundamentele waarde: dat het publiek bepaalde rechten en vrijheden heeft,” zegt Schwartz. En precies daarom resoneert deze strijd met zoveel mensen.