Onlangs stemde de Verenigde Naties opnieuw over het opheffen van het inmiddels meer dan 50 jaar durende embargo tegen Cuba. Dit embargo, dat begon in de Koude Oorlog, heeft de Cubaanse economie verlamd, met verwoestende gevolgen voor de bevolking. Terwijl 191 van de 193 VN-lidstaten de opheffing van deze economische blokkade steunden, stemden slechts twee landen tegen: de Verenigde Staten en Israël.
Het is opvallend dat deze twee landen, die zichzelf graag neerzetten als bolwerken van vrijheid en democratie, hardnekkig vasthouden aan een beleid dat miljoenen Cubanen in armoede houdt. De hypocrisie wordt des te duidelijker als men bedenkt dat Israël herhaaldelijk de internationale Boycot-, Desinvesterings- en Sanctiebeweging (BDS), gericht tegen de Israëlische apartheidspolitiek in Palestina, heeft afgedaan als “schandalig” en “onrechtvaardig.”
De Impact van het Embargo op Cuba
Het economische embargo tegen Cuba heeft verwoestende effecten gehad op het land. Door de jaren heen zijn essentiële goederen zoals medicijnen, voedsel en technologie schaars geworden, waardoor de levensomstandigheden van de Cubaanse bevolking ernstig zijn verslechterd. Volgens de VN heeft het embargo Cuba jaarlijks miljarden dollars aan economische schade toegebracht. Toch blijven de VS en Israël vasthouden aan dit verouderde beleid, ondanks de wereldwijde veroordeling ervan.
Terwijl Washington beweert dat het embargo bedoeld is om democratische hervormingen in Cuba te bevorderen, is de realiteit dat het vooral de gewone Cubanen treft, niet de regering. De economische isolatie heeft geen regimeverandering teweeggebracht, maar wel een humanitaire crisis veroorzaakt, waarin armoede, honger en beperkte toegang tot gezondheidszorg aan de orde van de dag zijn.
De Dubbele Moraal van Israël en de BDS-beweging
De ironie is schrijnend. Israël, dat zich krachtig verzet tegen de internationale BDS-beweging die gericht is op het beëindigen van haar apartheidspolitiek en schendingen van Palestijnse mensenrechten, steunt actief een economisch embargo dat een andere natie tot op het bot verzwakt. De BDS-beweging, die vreedzaam pleit voor de rechten van Palestijnen, wordt door Israël bestempeld als een bedreiging voor democratie. Tegelijkertijd onderschrijft Israël de economische wurggreep die Cuba belemmert in zijn ontwikkeling.
Het verzet van zowel de VS als Israël tegen de VN-resolutie om het embargo op te heffen, plaatst hen in een isolerende positie. Het wereldwijde verzet tegen het embargo toont de groeiende consensus dat economische sancties tegen een bevolking niet het gewenste politieke effect hebben, maar eerder lijden veroorzaken onder gewone burgers. Tegelijkertijd blijft de BDS-beweging een vreedzame oproep om verantwoordelijkheid en gerechtigheid te eisen voor de Palestijnse bevolking die onder bezetting leeft.
Kolonialisme en Imperialisme: De Grotere Context
Het is onmogelijk om deze kwesties los te zien van de bredere context van kolonialisme en imperialisme. De geschiedenis van Israël in Palestina is er een van landonteigening en onderdrukking, terwijl het Amerikaanse beleid ten opzichte van Cuba diep geworteld is in de Koude Oorlog en het streven naar regionale hegemonie. Het verzet tegen de beëindiging van het embargo en de afwijzing van de BDS-beweging tonen een duidelijke voorkeur voor economische en militaire macht ten koste van menselijke rechten en vrijheid.
Terwijl de VS en Israël zichzelf presenteren als verdedigers van vrijheid, blijven ze vasthouden aan een wereldorde waarin bepaalde landen en volkeren worden onderdrukt in naam van geopolitieke belangen. Of het nu gaat om de inwoners van Gaza of de bevolking van Havana, deze mensen betalen de prijs voor een systeem dat wordt gekenmerkt door machtspolitiek en economische dominantie.
Tijd voor Gerechtigheid
Het is tijd dat de wereldwijde gemeenschap een duidelijk signaal afgeeft: het embargo tegen Cuba moet worden opgeheven en Israël moet verantwoording afleggen voor zijn schendingen van het internationaal recht in Palestina. De strijd van onderdrukte volkeren wereldwijd, of het nu de Cubanen zijn of de Palestijnen, is een strijd voor gerechtigheid en vrijheid. Het steunen van vreedzame bewegingen zoals BDS en het veroordelen van destructieve blokkades zoals het embargo tegen Cuba, zijn stappen in de richting van een eerlijkere wereld.