Soms lijkt het alsof we in een dystopische roman leven. Terwijl Elon Musk wordt geprezen als tech-messias en visionair ondernemer, blijkt zijn verhaal veel donkerdere wortels te hebben – wortels die diep in het giftige systeem van apartheid-Zuid-Afrika reiken. Het meest verontrustende? Hij is niet de enige. De zogenaamde “PayPal-maffia”, een groep invloedrijke techmiljardairs die PayPal oprichtte, deelt een verrassend gedeelde geschiedenis met een regime dat decennia van racistische onderdrukking heeft belichaamd. Tijd om dieper te graven in de ongemakkelijke waarheid.
De PayPal-maffia: Wie zijn ze?
De term “PayPal-maffia” verwijst naar een groep mannen aan de top van de techwereld die allemaal betrokken waren bij de oprichting van PayPal. Opvallend genoeg hebben veel van hen een connectie met apartheid-Zuid-Afrika:
• Elon Musk werd geboren en getogen in Zuid-Afrika, en ging tot zijn achttiende naar school in een grotendeels witte eliteschool in Pretoria, een bastion van segregatie.
• Peter Thiel1 werd geboren in Duitsland, groeide op in Zuid-Afrika en Namibië (destijds een Zuid-Afrikaanse kolonie). Thiel ging als jongetje naar een Duitse school waar men nog openlijk Hitler vereerde en zijn verjaardag vierde.
• David Sacks werd geboren in Kaapstad, en werd later een prominente figuur in de techwereld en een steunpilaar voor Trump en Shitcoins.
• Roelof Botha is de kleinzoon van de laatste buitenlandminister van apartheid-Zuid-Afrika, Pik Botha, die probeerde de wereld te overtuigen dat apartheid “reformeerbaar” was.
Deze mannen groeiden op in een systeem dat blanke suprematie institutioneel had verankerd. Zelfs als individuen zichzelf losmaakten van het regime, lijkt de ideologische en economische erfenis van apartheid hen te hebben gevormd.
De schimmige rijkdom van de Musk-familie
Elon Musk zelf geeft vaak een sprookjesachtig beeld van zijn opkomst, maar het echte verhaal is allesbehalve zuiver. Zijn vader, Errol Musk, verdiende zijn fortuin via smerige mijnbouwprojecten in Zambia, waar arbeiders onder erbarmelijke omstandigheden werkten. Tijdens de scheiding met Elons moeder stonden er een privévliegtuig, jacht en meerdere huizen op de balans. Dit zijn geen toevallige details: het laat zien hoe de Musk-dynastie welvarend werd tijdens ‘Apartheid’, een tijd waarin zwarte Zuid-Afrikanen systematisch werden beroofd van hun rechten en middelen.
Daarbij komt nog een sinister aspect aan het familieverhaal: Elons grootvader, Joshua Haldeman, was een openlijke technocraat en neo-nazi-sympathisant die naar Zuid-Afrika verhuisde omdat hij het apartheidsbeleid bewonderde. Het is schokkend om te bedenken dat dergelijke overtuigingen mogelijk hebben bijgedragen aan de wereldvisie van een van de machtigste mensen in de techindustrie.
Wat deze obscene ongelijkheid nog schrijnender maakt, is het contrast tussen Musk’s gigantische vermogen en de relatief lage kosten om maatschappelijke problemen op te lossen. Schattingen tonen aan dat het aanpakken van dakloosheid in de Verenigde Staten tussen de $20 en $40 miljard zou kosten. Dat is minder dan 10% van Elon Musk’s fortuin, een fractie van het kapitaal dat hij bij elkaar heeft geharkt. Met andere woorden, één persoon zou het vermogen hebben om een van de grootste sociale crises in het rijkste land ter wereld fundamenteel op te lossen – en het zou hem nauwelijks financieel raken.
In plaats daarvan kiest Musk ervoor om dat vermogen in te zetten voor zaken als het koloniseren van Mars en het bouwen van tunnels voor luxevoertuigen, terwijl miljoenen Amerikanen zonder onderdak blijven. Dit benadrukt de perversiteit van een economisch systeem dat individuele rijkdom boven collectief welzijn stelt. Wat zegt het over onze prioriteiten als samenleving dat iemand $395 miljard mag bezitten, terwijl er in datzelfde land kinderen slapen op straat?
Rijkdom zoals die van Musk gaat niet over persoonlijke verdiensten of slim zakendoen; het is een spiegel die de misstanden van het kapitalisme reflecteert. Een systeem dat niet alleen zulke obscene ongelijkheid toestaat, maar het zelfs verheerlijkt, faalt niet alleen de armen en kwetsbaren, maar de mensheid als geheel. De vraag blijft: hoe rechtvaardigen we dit? En belangrijker nog: hoe lang accepteren we het nog?
Apartheid, technologie en macht
De invloed van de “PayPal-maffia” reikt verder dan hun Zuid-Afrikaanse verleden. Deze groep is uitgegroeid tot een machtig netwerk dat het globale technologische landschap domineert. Maar wat zegt het over onze samenleving dat deze mannen, gevormd door een apartheidsstaat, nu beleid en innovaties sturen die miljarden levens beïnvloeden?
Bovendien zien we echo’s van hun geschiedenis in hun politiek. Peter Thiel bijvoorbeeld, een uitgesproken reactionair, steunde J.D. Vance en Trump en omarmt ideeën die grenzen aan autoritairisme. Musk zelf flirt met extremistisch gedachtengoed, zoals blijkt uit zijn recentelijke nazi-achtige groet op een Trump-rally. Hoewel hij het probeerde af te doen als “toevallig”, herkenden velen het onmiddellijk voor wat het was.
En dan is er de kwestie van Zuid-Afrika zelf. Terwijl het land worstelt met de erfenis van apartheid, zien we een bizarre draai in de geschiedenis: organisaties zoals AfriForum voeren campagnes om blanke Zuid-Afrikanen neer te zetten als “slachtoffers” van het post-apartheidstijdperk. Zelfs de suggestie dat Afrikaners vluchtelingenstatus in de VS zouden moeten krijgen, komt rechtstreeks uit deze propaganda. Het is walgelijk hoe degenen die ooit het apartheidsregime steunden nu proberen om de rol van slachtoffer op zich te nemen.
Miljarden voor miljardairs, kruimels voor de rest
Amerikaanse politiek laat opnieuw zien hoe miljardairs zoals Elon Musk worden beschermd terwijl gewone mensen worden uitgeknepen. Musk ontvangt $8 miljoen per dag via federale contracten – dat is $3 miljard per jaar aan belastinggeld. Ondertussen moet een oudere die afhankelijk is van sociale zekerheid overleven op slechts $65 per dag. Dit is geen toeval, maar een bewuste keuze: Republikeinen willen “bezuinigen” door pensioenen, schoolbudgetten en kinderopvang aan te pakken, terwijl miljardairs ongestoord miljarden blijven opstrijken.
In plaats van belastingontduiking door miljardairs of absurde overheidscontracten te onderzoeken, richten politici zoals Marjorie Taylor Greene hun pijlen op publieke voorzieningen. Dit systeem beschermt de rijken, omdat zij nooit genoeg kunnen krijgen. Hoelang blijven Amerikanen dit bedrog slikken?
Waarom dit verhaal ertoe doet
Het verhaal van Elon Musk en de PayPal-maffia is geen historische voetnoot; het is een venster op hoe macht en privilege worden overgedragen door generaties. Het confronteert ons met de vraag hoe systemen van onderdrukking lang na hun officiële einde blijven voortbestaan, vermomd als kapitalistische successen.
Het is hoog tijd dat we stoppen met het kritiekloos verheerlijken van techmiljardairs zoals Musk. Zijn succesverhaal is geen triomf van meritocratie, maar eerder een product van een wereld waarin wit privilege en kapitalistische uitbuiting hand in hand gingen.
Als we echt een rechtvaardigere wereld willen bouwen, moeten we beginnen met het afbreken van de mythen rond deze zogenaamde visionairs. We moeten erkennen hoe geschiedenis, macht en rijkdom met elkaar verweven zijn, en wie daar werkelijk de prijs voor betaalt. Het begint met vragen stellen – en ophouden met applaudisseren.
De vraag blijft: in wiens belang werkt technologie, en wie wordt er buitengesloten? De antwoorden liggen vaak begraven in verhalen zoals die van Musk en zijn PayPal-maffia. Verhalen die we niet langer kunnen negeren.
- Peter Thiel’s invloed op de Amerikaanse politiek ↩︎