De Republikeinse Partij toont een patroon van hypocrisie: zichzelf presenteren als verdedigers van moraal en kinderen, terwijl leiders en bondgenoten verwikkeld raken in schandalen rond misbruik, doofpotten en projectie.
Nederland presenteert zich als gidsland voor vrijheid en emancipatie, maar verhult structureel seksueel en huiselijk geweld, vaak gepleegd door witte mannen. Koloniale patronen, femonationalisme en homonationalisme versterken dit hypocriete zelfbeeld.