In de Westelijke Jordaanoever verergert het geweld, en de situatie voor Palestijnen blijft nijpend. Recente aanvallen, waaronder Israëlische luchtaanvallen nabij Qabatiya en Nablus, hebben meerdere levens geëist. Terwijl internationale aandacht zich vooral op Gaza richt, voltrekt zich in de Westelijke Jordaanoever een soortgelijk tragisch patroon van geweld en straffeloosheid dat het dagelijks leven van Palestijnen zwaar onder druk zet. Dit gaat verder dan individuele incidenten en weerspiegelt een diepgewortelde structuur van onderdrukking die hun bestaansrecht bedreigt.
Luchtaanvallen op de Westelijke Jordaanoever: Een Alarmerende Escalatie
Hoewel Israël doorgaans luchtaanvallen en drones inzet tegen doelen in Gaza, is het gebruik van dergelijke middelen in de Westelijke Jordaanoever uitzonderlijk. Deze aanvallen wijzen op een verontrustende verschuiving in de militaire tactiek van Israël. De militaire aanvallen die eerder vooral gericht waren op de “bedreiging” vanuit Gaza, worden nu uitgebreid naar de Palestijnse bevolking in de Westelijke Jordaanoever. Deze escalatie maakt het voor Palestijnen moeilijker om een gevoel van veiligheid te vinden in een gebied dat al jaren onder militaire bezetting staat.
De aanvallen hebben levens geëist en veel Palestijnse gemeenschappen zijn bang voor wat de toekomst brengt. In een gebied waar checkpoints, militaire patrouilles, en nederzettingen hun dagelijks leven al beheersen, voegt deze militarisering van de lucht een nieuwe laag van dreiging toe.
Kolonistenaanvallen: Een Cyclische Golf van Geweld
Naast de militaire aanvallen in de Westelijke Jordaanoever is er een aanhoudende golf van geweld door Israëlische kolonisten, die Palestijnse dorpen en gemeenschappen op brute wijze treffen. Kolonisten steken regelmatig voertuigen in brand, vernielen eigendommen en kalken haatdragende leuzen op muren. Ook worden olijfboomgaarden, een essentiële inkomstenbron voor Palestijnse boeren, vaak doelbewust in brand gestoken, waardoor hele oogsten en bestaansmiddelen verloren gaan. Wanneer inwoners proberen het vuur te doven, riskeren ze fysieke aanvallen en worden ze regelmatig met stenen bekogeld. Dit geweld tegen Palestijnse gemeenschappen versterkt de druk op de bevolking en illustreert de toenemende dreiging waarmee ze dagelijks te maken hebben.
Deze aanvallen, vaak met een religieus-nationalistische ondertoon, richten zich vooral op symbolen van Palestijnse cultuur en identiteit, zoals de olijfboomgaarden die generaties lang door Palestijnse boeren zijn gecultiveerd. Het verbranden van bomen en de vernietiging van eigendommen is een strategie die niet alleen materiële schade toebrengt, maar ook een poging is om Palestijnse gemeenschappen te intimideren en te verdrijven.
Straffeloosheid en Medeplichtigheid: De Rol van Israëlische Autoriteiten
Een van de meest verontrustende aspecten van deze geweldsgolf is de schijnbare straffeloosheid waarmee de kolonisten te werk gaan. Hoewel de Israëlische autoriteiten soms publiekelijk afstand nemen van het kolonistengeweld, worden daders zelden vervolgd. Integendeel, het Israëlische leger en de politie lijken in veel gevallen niet in te grijpen of zelfs bescherming te bieden aan kolonisten, terwijl Palestijnen worden beperkt in hun bewegingsvrijheid. Dit gebrek aan juridische consequenties versterkt een cultuur van straffeloosheid en moedigt kolonisten aan om hun aanvallen voort te zetten, wetende dat er weinig tot geen repercussies zijn.
Deze dynamiek is niet nieuw, maar het gewelddadige karakter van de aanvallen neemt toe, en de impact op de Palestijnse bevolking wordt steeds zwaarder. In een regio waar Israël claimt de veiligheid van zijn burgers te waarborgen, lijken deze acties niets minder dan een opzettelijke strategie om Palestijnen uit hun land te verdrijven.
Internationale Stilte en de Morele Verantwoordelijkheid om in te Grijpen
Ondanks de ernst van de situatie blijven internationale reacties lauw en vaak beperkt tot symbolische gebaren. Westerse mogendheden, zoals de Verenigde Staten en de Europese Unie, hebben zich weliswaar diplomatiek uitgesproken over de “escalerende spanningen,” maar concrete stappen om Israël ter verantwoording te roepen, blijven uit. De asymmetrische reactie van deze regeringen is opvallend: waar sancties en veroordelingen snel worden opgelegd aan landen als Iran, blijft een vergelijkbare aanpak tegen Israël uit, zelfs wanneer het duidelijk is dat Israëlische acties het internationale recht schenden.
Minister Caspar Veldkamp sprak in dit kader zijn ernstige bezorgdheid uit over de situatie in Gaza. Hij noemde de humanitaire situatie daar “catastrofaal,” en heeft zorgen over de wijze waarop Israël zijn militaire strategie uitvoert. Hoewel hij erkent dat het bestrijden van Hamas een begrijpelijk doel is, waarschuwde hij dat de gehanteerde methoden mogelijk onwenselijke gevolgen hebben en dat bepaalde tactieken, zoals het zogenoemde ‘Eilandplan’ voor Noord-Gaza, mogelijk in strijd zijn met het oorlogsrecht.
Nederland probeert volgens Veldkamp een constructieve diplomatieke rol te spelen, samen met partners zoals Qatar, die direct contact heeft met Hamas. Door nauwe banden met zowel Israël als andere betrokken partijen kan Nederland zich inzetten voor een de-escalatie en humanitaire hulp.
Toch blijven deze diplomatieke inspanningen ontoereikend zolang de internationale gemeenschap niet verder gaat dan woorden en symbolische gebaren. Zonder concrete maatregelen tegen schendingen van het oorlogsrecht blijft de wereld passief medeplichtig aan het aanhoudende lijden in Gaza, en legitimeert zij impliciet het geweld en de bezetting.
Aantal Palestijnse Doden in Gaza sinds 7 oktober 2023
0
Een Oproep tot Actie en Solidariteit
Het is tijd dat de wereldgemeenschap haar ogen opent voor de realiteit in de Westelijke Jordaanoever. Het gaat niet alleen over een serie van gewelddadige incidenten; het is onderdeel van een systematisch beleid van bezetting en onderdrukking dat het dagelijks leven van Palestijnen onhoudbaar maakt. Om verandering teweeg te brengen, moet de internationale gemeenschap druk uitoefenen op Israël om zich aan het internationale recht te houden en de Palestijnse bevolking te beschermen tegen zowel militair geweld als kolonistenterreur.
Ook burgers kunnen een verschil maken. Door aandacht te schenken aan deze schendingen, door nieuws en verhalen uit Palestina te delen, en door politieke druk uit te oefenen, kunnen we bijdragen aan een breder bewustzijn en een dringende oproep tot gerechtigheid.