Bloggend over vrijheid sinds 2000.
Bloggend over vrijheid sinds 2000.
Sylvia Rivera brak door persoonlijke tragedies en familieverwerping heen, vond overleving in het New Yorkse straatleven en vormde een radicaal queer front samen met Marsha P. Johnson — niet om erbij te horen, maar om te bewijzen dat vrijheid moet worden opgeëist.
Liam’s verhaal illustreert hoe langdurige stilte en interne strijd kunnen leiden tot isolement en wanhoop. Dankzij een open gesprek en de steun van Beyond Blue vond hij de moed om zichzelf te accepteren en hulp te zoeken, wat zijn leven veranderde.
Marlene Dumas verweeft verlangen, trots en kwetsbaarheid in haar portretten, die fluïde seksualiteit en queer zichtbaarheid vieren. Haar werk balanceert tussen intiem en politiek, en vormt een krachtig, stil verzet tegen homofobie.
Valeria’s persoonlijke verhaal laat zien dat Amsterdam, ondanks zijn reputatie als inclusieve stad, nog steeds trans personen uitsluit. Van moeizame zorg tot sociale en economische ongelijkheid: structurele verandering is noodzakelijk om échte gelijkheid en solidariteit te waarborgen.
Vrijheid mag niet beperkt worden tot winstbejag. Pinkwashing verhult echte emancipatie door corporaties en staten te laten uitstralen alsof ze inclusief zijn, terwijl structureel onrecht en marginalisering onaangeroerd blijven. Solidariteit is geen marketing.
Kasha Jacqueline Nabagesera belichaamt queer verzet als collectieve strategie. Tegen repressie en backlash bouwt zij aan netwerken van hoop, kennis en solidariteit – van Kampala tot de wereld.
Jules, een trans muzikant uit Limburg, vindt in muziek de moed om zichtbaar te zijn tijdens Pride Week Amsterdam. Zijn kwetsbaarheid en ervaring als trans man vormen de basis van zijn activistische boodschap: liefde en zichtbaarheid zijn al verzet.
Macht en moraal grijpen elkaar stevig vast in het verzet tegen huwelijken tussen mensen van gelijk geslacht – vaak als excuus om oude gezagsstructuren, religieuze regels en nationalistische dromen weer van stal te halen.
Een scherpe analyse van Fukuyama’s Identity, waarin de focus verschuift van economische herverdeling naar erkenning, identiteit en de grenzen van liberale politiek. Het pleit voor een bevrijdingsgerichte politiek waarin verschil niet getolereerd, maar gevierd wordt.
Amsterdam kleurt tijdens Pride in regenboogtinten—maar achter de festiviteit schuilt verzet. Zichtbaarheid schenkt kracht en bescherming, maar maakt kwetsbaar. Pride confronteert met onvoltooid activisme, herinnert aan strijd én roept op tot solidariteit en politieke betrokkenheid.
