De E. coli-uitbraak die verband houdt met McDonald’s, waarbij tientallen mensen ziek zijn geworden en een dode is gevallen, is opnieuw een grimmige herinnering aan de zwakke plekken in het industriële voedselsysteem. Grote fastfoodketens zoals McDonald’s opereren op enorme schaal en hebben wereldwijd een enorme afzetmarkt, maar wanneer er iets misgaat met de voedselveiligheid, zoals in dit geval met mogelijk besmette uien of rundvlees, zijn de gevolgen wijdverspreid en vaak ernstig.
Deze uitbraak is symptomatisch voor het gebrek aan controle en zorg in de massaproductie van voedsel, waar kostenbesparing en efficiëntie vaak boven de gezondheid van consumenten worden gesteld. McDonald’s beweert dat het probleem zich mogelijk bij een specifieke leverancier bevindt, maar in feite ligt het probleem dieper: het is de structurele afhankelijkheid van grootschalige, monoculturele productiemethoden, gecombineerd met de neiging om lage prijzen te handhaven ten koste van arbeidsomstandigheden en voedselveiligheidsnormen.
Advertentie:
Het is ook veelzeggend dat de koers van McDonald’s met 6% daalde na de bekendmaking van de uitbraak. Dit toont aan waar de prioriteiten liggen: winstgevendheid. Het lijkt alsof deze bedrijven pas reageren als er een financiële of reputatieschade optreedt. De menselijke tol – zieken en sterfgevallen – krijgt onvoldoende aandacht in een systeem dat draait om maximalisering van de winst.
Dit incident zou moeten leiden tot een bredere discussie over de regulering van de voedselindustrie en het verminderen van de afhankelijkheid van gecentraliseerde voedselsystemen die kwetsbaar zijn voor uitbraken als deze. In plaats van consumenten de schuld te geven voor hun keuzes om bij fastfoodketens te eten, zouden we ons moeten richten op hoe deze ketens zo goedkoop kunnen produceren en distribueren. Het is hoog tijd dat de kosten van voedselproductie, inclusief de risico’s voor gezondheid en milieu, eerlijker worden verdeeld in plaats van op de schouders van consumenten te worden gelegd.