Tijdens een recente rally in Pennsylvania bestempelde Donald Trump zichzelf als een “beschermer” van vrouwen. Hij beloofde hun angsten weg te nemen, hen veilig te houden en zelfs te voorkomen dat ze aan abortus zouden denken. Deze performatieve retoriek voelt echter eerder als de woorden van een autoritaire patriarch die vrouwen wil controleren dan als iemand die hen wil empoweren.
Er is een diepe en verontrustende kloof tussen Trumps beweringen als beschermer en zijn werkelijke daden. Meer dan 26 vrouwen hebben hem beschuldigd van seksueel wangedrag, variërend van intimidatie tot aanranding. Deze beschuldigingen zijn niet zomaar losse flodders; ze worden ondersteund door gedetailleerde getuigenissen, rechtszaken en uitspraken van federale jury’s. In een van de meest gepubliceerde zaken, die van E. Jean Carroll, werd Trump aansprakelijk gesteld voor seksueel misbruik en laster. Toch blijft hij zichzelf presenteren als een verdediger van vrouwen.
Deze absurde tegenstelling strekt zich ook uit tot zijn politieke beleid. Trumps benoemingen in de rechterlijke macht hebben actief de reproductieve rechten van vrouwen ontmanteld, met als hoogtepunt de vernietiging van Roe v. Wade, waardoor abortus onbereikbaar is geworden in grote delen van de Verenigde Staten. Onder zijn invloed zijn vrouwen gedegradeerd tot tweederangsburgers, beroofd van hun autonomie om beslissingen te nemen over hun eigen lichaam. Verre van een beschermer te zijn, laat Trumps nalatenschap een spoor achter van afgebroken rechten en vrouwen die in kwetsbare posities verkeren—zowel juridisch als fysiek.
Trump’s beleid heeft vrouwenrechten systematisch uitgehold; hij biedt geen bescherming, maar paternalistisch toezicht dat vrouwen tot passiviteit dwingt. Zijn zogenaamde bescherming is niets meer dan een masker voor macht en controle.
Trumps taalgebruik is doordrenkt van paternalistische ondertonen. Hij behandelt vrouwen als passieve wezens die mannelijke bescherming nodig hebben in plaats van hen te zien als individuen met hun eigen wilskracht. Dit is een klassieke tactiek van autoritaire leiders: jezelf neerzetten als de enige redder terwijl je tegelijkertijd de vrijheden ontneemt die de groep die je beweert te beschermen juist zouden empoweren. Wanneer Trump spreekt over bescherming, gaat het niet om veiligheid of rechten—het gaat om controle.
Voor de vrouwen die hebben geleden onder zijn beleid en acties, klinkt Trumps oproep om beschermer te zijn hol, zo niet ronduit beledigend. Vrouwen hebben geen behoefte aan lege beloftes van Trump; zij hebben recht op lichamelijke autonomie, veiligheid tegen roofzuchtig gedrag en vrijheid van paternalistisch bestuur. Zijn retoriek onthult slechts zijn eigen donkere wereldbeeld, waarin macht niet wordt gebruikt om op te tillen, maar om te domineren. Vrouwen moeten worden beschermd tegen Trumps politiek, niet door zijn politiek.