De VVD blijft vasthouden aan achterhaalde industriepolitiek en technocratisch optimisme, terwijl de klimaatcrisis om structurele herziening vraagt. Ecomodernisten maskeren ideologie als redelijkheid en vermijden politieke keuzes die nodig zijn voor echte, groene, rechtvaardige transformatie.
Nederland faciliteert actief de Israëlische belegering van Gaza via wapenexport en politieke steun, ondanks juridische waarschuwingen en maatschappelijke protesten. Deze medeplichtigheid aan oorlogsmisdaden ondermijnt het internationaal recht en roept fundamentele vragen op over onze morele en politieke integriteit.
Nederland faciliteert grootschalige belastingontwijking door multinationals, ten koste van publieke voorzieningen. Terwijl zorg en onderwijs onder druk staan, blijft Den Haag het belastingparadijs beschermen. Tijd om te kiezen: solidariteit of medeplichtigheid aan mondiale kapitaalvlucht.
Onder het mom van “groene groei” draait de VVD onder leiding van Sophie Hermans klimaatbeleid de nek om. Bedrijven worden ontzien, burgers bedrogen en de klimaatdoelen verlaten. Kiezersbedrog, vertragingstactieken en uitstel domineren de aanpak, ten koste van onze toekomst.
In Old Boys BV vervagen de grenzen tussen politiek, bedrijfsleven en lobbypraktijken. Transparantie is schaars, draaideuren draaien overuren, en integriteit is vooral een kwestie van onderlinge afspraken. Cadeaus en connecties sturen beleid subtiel, maar doeltreffend aan.
De motie-Becker legt diepgewortelde problemen in politiek en samenleving bloot: stigmatisering, discriminatie en de voortdurende tweederangsstatus van Nederlanders met een migratieachtergrond. Het onthult een zorgwekkende verschuiving naar controle en uitsluiting, terwijl zogenaamd sociale partijen hun electoraal opportunisme tonen.
Esther Ouwehand bekritiseert het kabinet-Schoof tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen vanwege het gebrek aan rechtvaardig beleid voor asielzoekers, kwetsbare groepen, en het klimaat. Ze eist structurele oplossingen en betere toekomstgerichte plannen.
De VVD wil arbeidsmigratie beperken en meer inzetten op automatisering, terwijl de aanbevelingen van de Commissie Roemer pleiten voor bescherming en integratie van migranten. De Tweede Kamer staat voor een keuze tussen deze uiteenlopende benaderingen.
De VVD wil minder laagproductieve arbeidsmigranten en meer focus op automatisering en integratie van kennismigranten. Het beleid roept vragen op over mogelijke segregatie en de balans tussen economische noodzaak en maatschappelijke cohesie.
In een gezonde democratie is eerlijke informatie cruciaal, maar politici gebruiken steeds vaker misleiding, vooral op sociale media. Deze manipulatie verzwakt de democratie en versterkt polarisatie, wat schadelijk is voor sociale cohesie en vertrouwen in overheid en rechtssystemen.