Een kritische analyse van radicaal-rechtse ideologieën als geloofssystemen, gebaseerd op Jitske Kramer’s werk. Ontleedt elf dogma’s die empathie verwerpen, autoriteit verheerlijken en uitsluiting normaliseren. Een oproep tot morele waakzaamheid en herwaardering van democratische waarden.
Albert Camus bekritiseert blind nationalisme en ideologisch extremisme. Hij pleit voor liefde voor een land die gebaseerd is op rechtvaardigheid en menselijke waardigheid, in plaats van uitsluiting en overheersing. Zijn boodschap blijft relevant in een tijd van populisme en vijanddenken.
Sierk Ybema analyseert de identiteitscrises van Trouw en de Volkskrant, belicht spanningen tussen traditie en vernieuwing, en onderzoekt hoe economische druk en veranderende lezersverwachtingen de koers van deze kranten beïnvloeden.
Radicaal-rechts is genormaliseerd, maar hun succes is tijdelijk. Links moet de realiteit herdefiniëren en nieuwe verhalen creëren om de samenleving te herwinnen, door hoop en solidariteit centraal te stellen in plaats van angst en uitsluiting.
Zeev Sternhell ziet fascisme als een ideologische revolutie geworteld in anti-verlichtingsdenken, terwijl Roger Griffin het definieert als een modernistisch project gericht op nationale hergeboorte. Hun perspectieven verschillen in focus, maar samen bieden ze waardevolle inzichten in fascistische dynamieken.
Fascisme is een gevaarlijke ideologie die voortkomt uit sterke emoties en anti-liberale sentimenten. Het is cruciaal om fascisme goed te begrijpen om heropleving te voorkomen. Historici zoals Roger Griffin en Zeev Sternhell bieden diepgaande inzichten in de aard en oorsprong van fascistische bewegingen.
Anti-intellectualisme wint terrein in de VS, met politici zoals Lauren Boebert die wetenschap afwijzen en simplistische narratieven promoten. Deze trend bedreigt kritisch denken, terwijl feitelijke kennis plaatsmaakt voor ideologische retoriek en desinformatie.
Monty Python’s satire ontmaskert communistische iconen door ze te plaatsen in absurde quizshows, wat zowel kritiek levert op revolutionaire mythen als op de westerse neiging om serieuze ideologieën te reduceren tot oppervlakkig vermaak.