Marguerite van den Berg stelt de norm van werk als oplossing ter discussie. Ze benadrukt hoe werk ons uitput en pleit voor het herwaarderen van onbetaalde arbeid en collectief verzet tegen een systeem dat afhankelijkheid en vermoeidheid in stand houdt.
Het Nederlandse arbeidsethos verheerlijkt werk als morele plicht, terwijl prestatiedruk en economische dwang ons uitputten. Voorbeelden zoals Mondragón, basisinkomen in Finland en de achturige werkdag tonen aan dat arbeid menselijker en rechtvaardiger georganiseerd kan worden, voorbij kapitalistisch realisme.