queer activist
queer activist

Activistische Spanningen: De Uitdaging van Verbreding

2 minutes, 47 seconds Read

Bij de Pride Walk, Extinction Rebellion en de Feminist March lopen spanningen op naarmate het activisme zich verbreedt. Wanneer de strijd voor LHBTI-rechten zich vermengt met andere politieke kwesties, ontstaan gevaarlijke spanningen die de kern van het activisme kunnen ondermijnen. Wie opkomt voor LGBTQ+-rechten, steunt niet vanzelfsprekend andere politieke kwesties zoals het Israëlisch-Palestijnse conflict. Dit roept de vraag op: wat betekent het voor onze bewegingen als interne verdeeldheid onze gezamenlijke strijd dreigt te verzwakken?

Interne Spanningen binnen Activisme

Tijdens de Pride Walk in Amsterdam op 20 juli 2023 demonstreerden mensen niet alleen voor
LGBTQ+-rechten, maar ook tegen het Israëlische optreden in Gaza. Dit leidde tot conflicten tussen pro-Palestijnse demonstranten en Joodse deelnemers. Extinction Rebellion en de Feminist March hebben vergelijkbare spanningen ervaren toen hun focus verbreedde naar andere sociale rechtvaardigheidskwesties. Het activisme rekt zich als een elastiek uit over verschillende onderwerpen, maar de spanning dreigt het te doen knappen.

Activistische groepen streven naar meer inclusiviteit door verschillende vormen van uitsluiting en marginalisatie te erkennen en te bestrijden. Dit streven naar dwarsverbanden kan echter leiden tot spanningen, vooral wanneer de druk om elke vorm van strijd te ondersteunen, toeneemt. Bijvoorbeeld, Queer Amsterdam riep op om geen Israëlische vlaggen te tonen tijdens de Pride Walk, wat veel discussie veroorzaakte.

De Rol van Inclusiviteit

Volgens Niels Spierings, hoogleraar sociologie aan de Radboud Universiteit, proberen bewegingen inclusiever te zijn door verbanden te creëren tussen verschillende vormen van strijd. Dit streven naar verbinding kan echter soms de oorspronkelijke doelen van de bewegingen ondermijnen, vooral als activisten voelen dat ze verplicht zijn om zich uit te spreken over alle vormen van onrecht.

Irene van Oorschot, universitair docent en onderzoeker naar intersectioneel activisme, ondersteunt dit idee. Volgens haar gebruiken sommige landen LGBTQ+-rechten-rechten cynisch om andere mensenrechtenschendingen te verhullen, een praktijk bekend als “pinkwashing.” Activisten die zich bewust zijn van deze praktijk, vinden het belangrijk om dergelijke dubbele standaarden aan te kaarten. Maar de vraag blijft: hoe behouden we eenheid binnen onze bewegingen terwijl we trouw blijven aan onze kernwaarden?

De Focus van Organisatoren

Siep de Haan, een van de oprichters van Pride Amsterdam, waarschuwt dat teveel politieke onderwerpen de oorspronkelijke doelen van de LGBTQ+-rechten-emancipatie kunnen verwateren. Om controverse te vermijden en de eenheid te bewaren, probeert hij samen met andere organisatoren de focus te behouden op de oorspronkelijke doelen van de beweging. Zo besloot het Zero Flags-project dit jaar geen vlaggen te tonen, als reactie op de kritiek op de aanwezigheid van de Palestijnse vlag vorig jaar.

De bredere aanpak van activistische bewegingen brengt zowel voordelen als uitdagingen met zich mee. Enerzijds zorgt het voor een bredere erkenning van intersecties van onderdrukking, maar anderzijds is er een risico op interne conflicten die de cohesie kunnen ondermijnen. Het is een delicate balans tussen het behouden van eenheid en het respecteren van diverse opvattingen binnen de bewegingen. Alleen door deze balans te vinden, kunnen we als activisten onze gemeenschappelijke doelen blijven nastreven zonder de essentie van onze strijd te verliezen.

De groeiende spanningen binnen activistische bewegingen vormen een bedreiging voor de cohesie en het succes van de LGBTQ+-strijd. Het is essentieel dat activisten zich niet laten afleiden door interne conflicten, want alleen verenigd kunnen we echte verandering bewerkstelligen. Laat dit een oproep zijn om onze bewegingen sterker en inclusiever te maken, zonder de kern van onze strijd te verliezen.

Aanbevolen voor jou