Het beoordelen van de vraag of iemand racistisch is, vooral een publiek figuur zoals Donald Trump, is complex en vereist een grondige analyse van hun uitspraken, gedrag, en beleid in verschillende contexten. Er zijn echter verschillende uitspraken en acties van Trump die door velen als racistisch zijn geïnterpreteerd. Hieronder staan enkele van de meest besproken voorbeelden:
1. Central Park Five
In 1989, na de arrestatie van vijf Afro-Amerikaanse en Latino-jongeren die ten onrechte werden beschuldigd van de verkrachting van een vrouw in Central Park, publiceerde Trump een paginagrote advertentie in vier New Yorkse kranten waarin hij opriep tot herinvoering van de doodstraf. Dit werd gezien als het aanwakkeren van publieke woede en angst tegen minderheden. Zelfs nadat de vijf mannen in 2002 volledig waren vrijgesproken op basis van DNA-bewijs, bleef Trump volhouden dat ze schuldig waren.
2. Mexicaanse immigranten als ‘verkrachters’
Bij de aankondiging van zijn presidentskandidaat in 2015, zei Trump: “When Mexico sends its people, they’re not sending their best. They’re sending people that have lots of problems, and they’re bringing those problems with us. They’re bringing drugs. They’re bringing crime. They’re rapists. And some, I assume, are good people.” Deze uitspraak werd breed bekritiseerd als racistisch omdat het een hele bevolkingsgroep neerzette als criminelen en verkrachters.
3. ‘Shithole countries’-opmerking
In 2018 werd gemeld dat Trump tijdens een bijeenkomst in het Witte Huis haalde hij uit naar immigranten uit Haïti en Afrikaanse landen door te vragen: “Why are we having all these people from shithole countries come here?” Hij suggereerde vervolgens dat de Verenigde Staten in plaats daarvan immigranten uit landen zoals Noorwegen zouden moeten accepteren. Deze opmerking werd door veel mensen gezien als een duidelijk voorbeeld van racisme.
4. Opmerkingen over de rechter van Mexicaanse afkomst
Trump bekritiseerde federale rechter Gonzalo Curiel, die toezicht hield op een rechtszaak tegen Trump University, door te zeggen dat Curiel vanwege zijn Mexicaanse afkomst bevooroordeeld was tegen hem. Dit werd gezien als een racistische aanval op de rechter, simpelweg vanwege zijn etnische achtergrond.
Rechtszaak tegen Trump University: Trump University, een niet-geaccrediteerde instelling die cursussen aanbood over vastgoedbeleggingen, werd het onderwerp van meerdere rechtszaken. Studenten klaagden dat ze waren misleid door valse beloftes over de kwaliteit van het onderwijs en de betrokkenheid van Donald Trump zelf. Eén van deze rechtszaken, overzien door rechter Gonzalo Curiel, werd bijzonder controversieel toen Trump herhaaldelijk de onpartijdigheid van Curiel in twijfel trok. Hij beweerde dat Curiel’s Mexicaanse afkomst een belangenconflict vormde omdat Trump een harde standpunt had ingenomen tegen immigranten uit Mexico. Trumps opmerkingen werden breed bekritiseerd als een racistische aanval op de rechter, omdat ze impliceerden dat iemand van Mexicaanse afkomst niet in staat zou zijn om objectief te zijn in een rechtszaak die betrekking had op Trump.
5. Reactie op Charlottesville
Na het geweld tijdens de blanke supremacistische rally in Charlottesville in 2017, zei Trump dat er “very fine people on both sides” waren. Deze uitspraak, waarin hij verzuimde om expliciet de blanke supremacisten en neonazi’s te veroordelen, werd breed geïnterpreteerd als een poging om racisme te vergoelijken.
6. Het sturen van “The Squad” terug naar hun landen
In juli 2019 veroorzaakte Trump controverse met een reeks tweets waarin hij suggereerde dat vier vrouwelijke Democratische Congresleden van kleur, bekend als “The Squad”, “terug moesten gaan” naar de “landen waar ze vandaan kwamen.” Deze vier Congresleden waren Alexandria Ocasio-Cortez, Ilhan Omar, Ayanna Pressley, en Rashida Tlaib. Drie van hen zijn geboren in de Verenigde Staten: Ocasio-Cortez in New York, Pressley in Cincinnati, Ohio, en Tlaib in Detroit, Michigan. Ilhan Omar, de vierde, werd geboren in Somalië en kwam op jonge leeftijd naar de VS als vluchteling voordat ze genaturaliseerd Amerikaans staatsburger werd.
Trumps opmerkingen werden breed veroordeeld als xenofobisch en racistisch, omdat ze de idee versterkten dat mensen van kleur, zelfs als ze Amerikaans staatsburger zijn, niet echt “thuishoren” in de Verenigde Staten. Door te suggereren dat deze vrouwen “terug moesten gaan” naar hun “eigen” landen, impliceerde Trump dat hun kritiek op Amerika en zijn beleid ongeldig was vanwege hun etnische of nationale achtergrond. Dit type retoriek is vaak gebruikt om minderheden en immigranten te marginaliseren en hen als buitenstaanders te behandelen, ongeacht hun werkelijke banden met het land.
De opmerking leidde tot een storm van reacties, zowel nationaal als internationaal. Democratische leiders, burgerrechtenorganisaties, en veel media veroordeelden Trumps woorden als racistisch. Ook in het Congres werd een resolutie ingediend die Trumps uitspraken veroordeelde. Veel van zijn aanhangers verdedigden echter zijn opmerkingen, door te stellen dat ze gericht waren op de kritieken van de Congresleden en niet op hun etniciteit of achtergrond.
De “Send her back!”-gezangen die later op Trumps rally’s werden gehoord, vooral gericht tegen Ilhan Omar, benadrukten hoe deze opmerkingen door zijn aanhangers werden overgenomen en versterkten het beeld van een diep verdeeld land op het gebied van ras en identiteit. Dit incident werd gezien als een van de duidelijkste voorbeelden van hoe Trumps retoriek raciale en etnische spanningen in de Verenigde Staten voedde en escaleerde.
7. Discriminatie in vastgoedzaken
In 1973 werd Donald Trump, samen met zijn vader Fred Trump, aangeklaagd door het Amerikaanse ministerie van Justitie voor het discriminerend weigeren van Afro-Amerikanen als huurders in hun vastgoedprojecten in New York. De aanklacht kwam voort uit meldingen dat hun vastgoedbedrijf mensen van kleur systematisch uitsloot door bijvoorbeeld aanvragen van Afro-Amerikaanse huurders te markeren met een “C” voor “colored” om hen te weren. Uiteindelijk kwam de zaak in 1975 tot een schikking, waarbij de Trumps geen schuld bekenden maar wel verplicht werden hun discriminerende praktijken te beëindigen en hun huurprocedures te wijzigen.
Hoewel sommige mensen deze uitspraken en daden als politieke strategie of als ongevoelige, maar niet per se racistische, opmerkingen beschouwen, interpreteren velen ze als bewijs van racistische opvattingen. De perceptie van racisme is vaak afhankelijk van de context en het perspectief van de luisteraar of observator. Het is belangrijk te erkennen dat racisme niet altijd openlijk of expliciet is; het kan zich ook manifesteren in subtiele, indirecte opmerkingen en gedragingen.
Het is niet ongebruikelijk dat publieke figuren zoals Donald Trump situaties creëren die er spontaan uitzien, maar in werkelijkheid zorgvuldig zijn georkestreerd voor politieke doeleinden. Een recente foto van Trump in een restaurant, waar hij te zien is met een vrouw van kleur, lijkt op het eerste gezicht een spontane interactie. Echter, het feit dat deze vrouw een medewerker van zijn campagne blijkt te zijn, kan erop wijzen dat de situatie is geënsceneerd om een bepaald beeld te creëren, mogelijk om kritiek op zijn vermeende racisme te weerleggen of om een breder electoraat aan te spreken.
Dit soort situaties wordt vaak gebruikt om publieke percepties te beïnvloeden, vooral tijdens verkiezingscampagnes. Door beelden van interacties met diverse groepen te delen, kunnen politieke figuren proberen hun imago te verzachten of te corrigeren, vooral als ze worden geconfronteerd met beschuldigingen van racisme of discriminatie. In dit geval kan de foto worden gezien als een poging om te laten zien dat Trump banden heeft met diverse bevolkingsgroepen, ondanks de controverse rond zijn uitspraken en beleid.