Donald Trump wijst krachtig met de woorden “You’re Pardoned” in opvallende rode letters, een verwijzing naar zijn controversiële gratiebeleid.
Donald Trump veranderde “You’re Fired” in “You’re Pardoned” tijdens zijn presidentschap, met gratie voor bondgenoten en politieke insiders.

You’re Pardoned: Trumps Gratiebeleid als Politiek Wapen

7 minutes, 23 seconds Read

De recente gratieverlening van Hunter Biden door president Joe Biden roept vragen op over de toepassing en de grenzen van presidentiële clemency. Waar critici vrezen voor een precedent dat machtsmisbruik normaliseert, zien anderen een noodzakelijke correctie op een oneerlijke rechtsgang.

Donald Trumps gebruik van gratie staat in scherp contrast. Zijn beleid draaide om het beschermen van bondgenoten en het belonen van loyaliteit, wat de rechtsstaat ondermijnde. De kwestie legt fundamentele spanningen bloot tussen rechtvaardigheid, politieke belangen en de democratische verantwoordelijkheid van leiders.

Tijdens zijn presidentschap (2017-2021) verleende Donald Trump gratie aan 237 personen, vaak zonder gebruik te maken van de reguliere procedures van het Office of the Pardon Attorney. Wat normaal een instrument is voor gerechtigheid, transformeerde hij tot een politiek wapen dat vriendendiensten en ideologische boodschappen diende.

De lijst van begunstigden leest als een catalogus van politieke bondgenoten en veroordeelde criminelen. Van Michael Flynn, schuldig aan het liegen tegen de FBI over Russische contacten, tot Paul Manafort, veroordeeld voor belastingfraude, en Steve Bannon, beschuldigd van fraude – de keuzes weerspiegelden vaak persoonlijke loyaliteit boven rechtsstatelijkheid. Zelfs oorlogsmisdadigers, zoals Nicholas Slatten, betrokken bij het bloedbad van Nisour Square, kregen gratie, onder het mom van patriottisme.


Advertentie:


Critici stellen dat deze gratieverleningen niet alleen de rechtsstaat ondermijnen, maar ook een precedent scheppen voor politieke willekeur. Waar eerdere controversiële gratieverleningen – zoals Gerald Fords gratie voor Nixon – individueel schokten, leek Trumps beleid een systematische aanval op accountability. Zijn aanpak toonde een minachting voor ethische normen, waarbij hij niet alleen de regels omzeilde, maar ook het vertrouwen in democratische instituties aantastte.

De implicaties reiken verder dan Trumps termijn. Door gratie te gebruiken als een instrument van persoonlijke en politieke bescherming, heeft hij de deur geopend voor toekomstige presidenten om hetzelfde te doen. Het presidentiële gratierecht, ooit bedoeld om onrecht te corrigeren, lijkt nu een instrument van machtsmisbruik.

Trumps beroemde The Apprentice-uitspraak “You’re fired!” maakte in het Witte Huis plaats voor “You’re pardoned!” Deze slogan belichaamt niet alleen de corruptie van een fundamenteel juridisch instrument, maar ook de dreiging die een ongeremde uitvoerende macht vormt voor democratische principes.


Advertentie:


Dubbele standaarden en politieke hypocrisie

De controverse rond Joe Bidens gratie voor zijn zoon Hunter heeft een stroom van verontwaardiging opgeleverd, zowel van Republikeinen als enkele prominente Democraten. Critici wijzen op de schijnbare hypocrisie: Biden had eerder verklaard zijn zoon niet te zullen gratiëren, maar deed dit uiteindelijk toch. Toch roept de kritiek zelf ook vragen op over dubbele standaarden.

Tijdens het presidentschap van Donald Trump was er nauwelijks publieke verontwaardiging binnen de Republikeinse gelederen over de golf van gratieverleningen aan politieke bondgenoten en vertrouwelingen. Denk aan Steve Bannon, die beschuldigd werd van het oplichten van MAGA-aanhangers, of Paul Manafort en Roger Stone, die veroordeeld waren wegens ernstige misdrijven zoals fraude en liegen tegen de FBI. Zelfs Charles Kushner, veroordeeld voor belastingontduiking en het afpersen van een familielid, werd niet alleen gegra­tieerd maar ook aangesteld als ambassadeur.

Waar bleef toen de verontwaardiging? Dezelfde mediakanalen en politici die nu luidkeels Joe Biden bekritiseren, zwegen destijds. Zelfs liberale media zoals CNN en MSNBC hebben niet nagelaten kritische vragen te stellen over Bidens beslissing, terwijl conservatieve media vaak kritiekloos bleven toen Trump clemency als politiek instrument gebruikte.

De kernvraag is of gratie een politieke speelbal mag blijven. Bidens beslissing lijkt ingegeven door een combinatie van juridische overwegingen en persoonlijke bescherming voor zijn zoon tegen aanhoudende politieke aanvallen. Hoewel dit morele vragen oproept, is de kritiek niet los te zien van de hypocrisie die de politieke reacties op clemency al jaren kenmerkt.


Advertentie:


Hieronder volgt een overzicht van enkele prominente personen aan wie Trump gratie verleende, met een beknopte beschrijving van de beschuldigingen:

1. Joe Arpaio: Voormalig sheriff van Maricopa County, Arizona, veroordeeld voor minachting van de rechtbank wegens het negeren van een rechterlijk bevel om te stoppen met het raciaal profileren van Latino’s.

2. Michael Flynn: Voormalig nationaal veiligheidsadviseur, schuldig bevonden aan het liegen tegen de FBI over zijn contacten met de Russische ambassadeur.

3. George Papadopoulos: Voormalig buitenlands beleidsadviseur van de Trump-campagne, veroordeeld voor het liegen tegen de FBI over zijn contacten met personen die banden hadden met de Russische regering.

4. Alex van der Zwaan: Nederlandse advocaat, veroordeeld voor het liegen tegen onderzoekers in het kader van het Ruslandonderzoek.

5. Paul Manafort: Voormalig campagnevoorzitter van Trump, veroordeeld voor belastingfraude, bankfraude en het niet registreren als buitenlandse agent.

6. Roger Stone: Lange tijd bondgenoot van Trump, veroordeeld voor liegen tegen het Congres, belemmering van de rechtsgang en het manipuleren van getuigen.

7. Charles Kushner: Vader van Jared Kushner (Trumps schoonzoon), veroordeeld voor belastingontduiking, illegale campagnebijdragen en het manipuleren van getuigen.

8. Steve Bannon: Voormalig hoofdstrateeg van het Witte Huis, beschuldigd van fraude in verband met een inzamelingsactie voor de bouw van een grensmuur.

9. Duncan Hunter: Voormalig Republikeins congreslid, schuldig bevonden aan het misbruiken van campagnegelden voor persoonlijke uitgaven.

10. Chris Collins: Voormalig Republikeins congreslid, schuldig aan insider trading en het liegen tegen de FBI.

11. Elliott Broidy: Voormalig fondsenwerver voor de Republikeinse Partij, schuldig aan het illegaal lobbyen namens buitenlandse entiteiten.

12. Michael Milken: Voormalig financier, bekend als de “junk bond king”, veroordeeld voor effectenfraude en andere financiële misdrijven.

13. Bernard Kerik: Voormalig commissaris van de New York City Police Department, veroordeeld voor belastingfraude en het liegen tegen functionarissen.

14. Clint Lorance: Voormalig legerofficier, veroordeeld voor tweedegraads moord na het bevelen van het vuur openen op drie ongewapende Afghaanse mannen.

15. Nicholas Slatten: Voormalig Blackwater-huurling, veroordeeld voor zijn rol in het doden van Iraakse burgers tijdens het Nisour Square-bloedbad in Bagdad.

Deze gratieverleningen hebben geleid tot aanzienlijke controverse en kritiek, met name omdat velen van de begunstigden nauwe persoonlijke of politieke banden met Trump hadden. Critici beweren dat deze acties de rechtsstaat ondermijnen en het vertrouwen van het publiek in het rechtssysteem schaden. Bovendien werd het gratieproces vaak gekenmerkt door een gebrek aan transparantie en het omzeilen van de traditionele procedures, wat vragen oproept over de motieven achter deze beslissingen.


Advertentie:


Donald Trump heeft herhaaldelijk aangegeven dat hij overweegt gratie te verlenen aan personen die betrokken waren bij de bestorming van het Capitool op 6 januari 2021. Enkele van zijn uitspraken hierover zijn:

29 januari 2022: Tijdens een bijeenkomst in Texas verklaarde Trump dat hij gratie zou overwegen voor de veroordeelden van de Capitoolbestorming als hij in 2024 opnieuw president zou worden.

10 mei 2023: In een live-interview op CNN weigerde Trump te erkennen dat hij de presidentsverkiezingen van 2020 had verloren en gaf aan dat hij gratie zou verlenen aan veel van de mensen die zijn veroordeeld voor hun betrokkenheid bij de bestorming van het Capitool.

15 september 2023: In een interview met NBC News verklaarde Trump dat hij de zaken van de veroordeelden zou bekijken en mogelijk gratie zou verlenen als hij dat gepast achtte.

31 juli 2024: Op de vraag van Newsmax of hij de relschoppers die politieagenten aanvielen gratie zou verlenen, antwoordde Trump: “Oh, absoluut zou ik dat doen. Als ze onschuldig zijn, zou ik hen gratie verlenen.”

Deze uitspraken tonen aan dat Trump meerdere malen publiekelijk heeft gesuggereerd dat hij gratie zou kunnen verlenen aan de betrokkenen bij de Capitoolbestorming, afhankelijk van de omstandigheden en zijn eventuele herverkiezing.


Advertentie:


Wat als het politieke landschap verandert?

De kritiek op Bidens gratie voor zijn zoon Hunter is onvermijdelijk, maar roept bredere vragen op over wat redelijk is om te verwachten van een leider in een steeds verder gepolariseerd politiek landschap. Rachel Maddow, een gerenommeerde journalist en presentator van The Rachel Maddow Show op MSNBC, legde onlangs uit hoe een mogelijke politisering van de FBI onder een herverkiezing van Trump Bidens beslissing beïnvloedt.

De dreiging van een door Trump gepolitiseerde FBI, zoals blijkt uit zijn plannen om het agentschap te hervormen en Kash Patel te benoemen als directeur, werpt een lange schaduw over Bidens besluit. Kash Patel, die door Trump naar voren wordt geschoven als mogelijke FBI-directeur, heeft in zijn boek Government Gangsters een lijst opgenomen van 60 namen van tegenstanders die hij wil aanpakken als Trump herkozen wordt. Dit omvat journalisten, ambtenaren en politieke rivalen, waarmee hij openlijk pleit voor een FBI die wordt ingezet als wapen voor politieke vergelding. Deze plannen ondermijnen niet alleen de onafhankelijkheid van wetshandhavingsinstanties, maar vormen een directe bedreiging voor de fundamenten van de rechtsstaat.

In dit licht kan Bidens gratie worden geïnterpreteerd als een verdedigingsmaatregel tegen een toekomst waarin zijn zoon opnieuw doelwit wordt van politieke vervolging. Het besluit suggereert dat clemency niet alleen een middel is om gerechtigheid te waarborgen, maar soms ook een grens trekt tegen potentiële machtsmisstanden.

De kernvraag is of Bidens gratiebesluit de democratie sterker maakt door een grens te trekken tegen politiek misbruik, of dat het juist nieuwe ethische vragen oproept. Deze situatie dwingt ons tot een fundamentele vraag: hoe waarborgen we dat clemency een instrument van gerechtigheid blijft en geen speelbal van politieke belangen wordt? Zonder duidelijke grenzen en accountability riskeren we een systeem waarin macht en wraakzucht de rechtsstaat ondermijnen. Bidens gratie lijkt in dit licht niet alleen gerechtvaardigd, maar noodzakelijk als grens tegen een toekomst waarin politieke vergelding de norm wordt.


Advertenties: Door op een van de advertenties te klikken, help je ons enorm—het kost jou niets, maar maakt een groot verschil voor ons!


Aanbevolen voor jou